یادگیری سازمانی در دانشکده های کشاورزی استان تهران

در محیط متغیر کنونی، هیچ روشی برای موفقیت پایدار سازمانی بدون یادگیری سازمانی وجود ندارد. تحقیق حاضر با هدف بررسی یادگیری سازمانی و عوامل تاثیرگذار بر آن در دانشکده های کشاورزی استان تهران انجام شده است. تحقیق از نوع توصیفی- همبستگی و نمونه مورد مطالعه را تعداد ۱۰۰ نفر از اعضای هیات علمی پردیس کشاورزی و منابع طبیعی کرج ، پردیس کشاورزی ابوریحان و دانشکده های کشاورزی دانشگاه های تربیت مدرس و شاهد تشکیل دادند. اطلاعات مورد نیاز با استفاده از پرسشنامه گردآوری شد. روایی پرسشنامه با استفاده از نظرات متخصصین و پایایی آن با اندازه گیری آلفای کرونباخ در مرحله پیش آزمون مورد تایید قرار گرفت. نتایج حاصل از تحقیق بیانگر آن است که در تمامی عوامل زمینه ای (آرمان مشترک، تفکر سیستمی، فرهنگ سازمانی یادگیرنده، ساختار سازمانی منعطف، توسعه قابلیت های شخصی و حرفه ای اعضاء و رهبری تحول آفرین) و فرآیندی (یادگیری سازمانی)، بین وضعیت موجود و حد متعادل (متوسط) در دانشکده های کشاورزی مورد مطالعه تفاوت معنی داری وجود دارد. نتایج حاصل از همبستگی حاکی از وجود رابطه مثبت و معنی دار بین یادگیری سازمانی و تمامی عوامل زمینه ای می باشد. نتیجه حاصل از رگرسیون چند متغیره بیانگر آن است که سه عامل رهبری تحول آفرین، تفکر سیستمی و ساختار سازمانی منعطف به ترتیب بیشترین نقش را در تبیین واریانس یادگیری سازمانی ایفا می کنند.

Keywords:

یادگیری سازمانی , دانشکده کشاورزی. , سازمان یادگیرنده , مولفه‎های زمینه‎ای