ارزیابی نیازهای آموزشی حرفه ای مربیان کشاورزی مراکز آموزش کشاورزی استان های مازندران و گلستان با استفاده از مدل بوریچ

هدف این تحقیق، ارزیابی نیازهای آموزشی حرفه ای مربیان کشاورزی می باشد. این تحقیق از نوع توصیفی- همبستگی است. مربیان کشاورزی مراکز آموزش کشاورزی استان های مازندران و گلستان جامعه آماری این تحقیق را تشکیل می دهند (۱۰۴N =) که در نهایت ۸۹ پرسشنامه جمع آوری و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت (۸۹n=). روایی صوری پرسشنامه با کسب نظرات استادان ترویج و آموزش کشاورزی مورد بررسی و اصلاحات لازم صورت گرفت. پایایی پرسشنامه (۲۴ صلاحیت حرفه ای مربیان) نیز با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ برابر ۸۱/۰ به دست آمد. برای ارزیابی نیازهای آموزشی مربیان از مدل ارزیابی نیازهای آموزشی بوریچ استفاده شده است، بدین منظور، ۲۴ صلاحیت حرفه ای که از مرور ادبیاتی تحقیق حاصل شده بود با توجه به «میانگین وزنی نمرات تفاوت» (MWDS) برای مربیان کشاورزی رتبه بندی شدند. نتایج توصیفی، نیازهای آموزشی مربیان را به ترتیب اولویت، آشنایی با اینترنت، آشنایی با روش های ارزشیابی، ایجاد و هدایت انگیزه یادگیری در فراگیران و آشنایی با روش حل مساله نشان می دهد. نتایج حاصل از همبستگی اسپیرمن نشان می دهد که بین متغیرهای سن، سابقه تدریس کشاورزی و تعداد دوره های ضمن خدمت گذرانده با میزان نیازهای آموزشی رابطه معنی داری وجود دارد. شایان ذکر است که بین میانگین های میزان نیاز آموزشی در رابطه با فصل پیشنهادی برای آموزش ضمن خدمت نیز تفاوت معنی داری مشاهده شد.

Keywords:

کشاورزی , مدل بوریچ , مراکز آموزشی گلستان و مازندران , مربیان کشاورزی , نیاز آموزشی حرفه ای