بهرهگیری از مولفه های ارتقا دهندهی محرمیت در معماری خانه های معاصر ایرانی

معماری ایرانی دارای مفاهیمی است که براساس فرهنگ و عقاید ایرانیان شکل گرفته است. یکی از این مفاهیم که بر الگوی زندگی ایرانیان و شکل دهی به ساختار فضایی خانه های سنتی ایران موثر بوده، مفهوم محرمیت است. به گونه ای دیگر می توان گفت عامل درون گرایی با تاکید بر رعایت محرمیت در خانه یکی از اصول مهم در معماری و مورد توجه سازندگان بوده است چرا که نیاز به خلوت و عرصه خصوصی با ویژگی ایمنی و امنیت یکی از نیازهای مهم انسان به شمار می رود، چرا که انسان در حریم آن طور که شخصیت اش ایجاب می کند رفتار می نماید و این مسئله آرامش را برای فرد به دنبال دارد. حضور انسان در فضای ایمن نیز سطح کیفیت زندگی او را بالا می برد ودر صورت عدم پاسخ به این نیاز، انسان دچار تشویش و نگرانی می شود و در نهایت خانه کارایی خود را از دست می دهد. تجلی مفهوم محرمیت در الگوهای مسکن معاصر، متفاوت از الگوهای سنتی رایج بوده است. این موضوع به نوعی متاثر از تفاوت در نظام معماری و سنتی و تغییر در شیوه زندگی مردم در دوران معاصر در مقایسه با گذشته است. این پژوهش با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی و با استناد به منابع کتابخانه ای و اسناد و منابع معتبر علمی صورت گرفته است. در نهایت نتایج تحقیق نشان داده است که در خانه های معاصر به دلیل تغییراتی که در نظام پیکره بندی خانه ها صورت گرفته، محرمیت کمرنگ شده و رنگ باخته است و با استفاده از راهکارهای موثر که در ادامه تحقیق ذکر شده، می توان این بعد در خانه های سنتی را به کالبد خانه های معاصر آورد.

Keywords:

محرمیت , درونگرایی , سلسله مراتب دسترسی , عرصه بندی فضایی