یک طرح کاربردی جهت طراحی فضاهایی در مجتمع مسکونی با لحاظ نمودن رویکرد حیات پذیری اجتماعی (مطالعه موردی: مجتمع زیتون کرمانشاه)

از اساسی ترین نیازهای انسان، مسکن می باشد. کم توجهی به نیازهای چند بعدی انسان موجب کاهش کیفیت زندگی در آنها شده است. به همین دلیل بررسی کیفیت محیطی برای افزایش حیات، با در نظر گرفتن جنبه های مختلف نیازهای تاثیر عمیق بر حیات پذیری مجتمع مسکونی دارد. رویکرد حیاتپذیری به دنبال پیوند مسکن با حیات انسان است. از دیدگاه اسلامی مولفه های حیاتپذیری در ارتباط با مولفه های مادی و ادارکی را می توان دسته بندی کرد. هدف اصلی پژوهش حاضر «ارائه طراحی فضاهایی در مجتمع های مسکونی جهت تقویت حیات پذیری اجتماعی ساکنین» می باشد و محقق در پی یافتن پاسخی برای این سوال است که آیا کیفیت محیطی در حیات پذیری فضای مجتمع های مسکونی تاثیر دارد؟ نمونه موردی که برای مطالعه و طراحی در نظر گرفته شده است یکی از مجتمع های شهر کرمانشاه است که به لحاظ طراحی فاقد بسیاری از ویژگی های کالبدی و معنایی حیات پذیری اجتماعی است و در اینجا سعی بر این است که مجتمع مورد مطالعه به طور کامل مورد ارزیابی قرار گیرد تا با توجه به شرایط موجود بتوان با بازطراحی فضاهای قابل تغییر مجتمع، کیفیت محیطی آن را با توجه به رویکرد حیات پذیری اجتماعی ارتقا بخشید.

Keywords:

حیات , مسکن , خدمات کالبدی , نیازهای کیفی , نیازهای اجتماعی