ارزیابی میزان گرایش مدیران به مهارت های خودتنظیمی و خودبهسازی (مطالعه مدیران اجرایی دانشگاه کردستان)

هدف این پژوهش بررسی میزان گرایش مدیران اجرایی دانشگاه کردستان به ویژگی های خود- بهسازی رهبر است، این پژوهش از لحاظ هدف، کاربردی، از لحاظ روش؛ توصیفی از نوع همبستگی بود.  جامعه آماری پژوهش شامل کلیه مدیران اجرایی دانشگاه کردستان (به تعداد ۸۵ نفر) بود.  که از این تعداد ۶۳ نفر با استفاده از روش تصادفی ساده انتخاب شدند. داده ها با استفاده از پرسش نامه ۶۰ گویه ای متشکل از مولفه های درگیری شغلی، منبع کنترل، تعهد سازمانی، خودکارآمدی و فراشناخت که ضریب پایایی آن با روش آلفای کرونباخ تایید گردید، جمع آوری شد. تجزیه و تحلیل داده های به­دست آمده با استفاده از نرم­افزارهای آماری SPSS۲۳ و SMART PLS۲ صورت گرفت. در تحلیل داده ها از آزمون همبستگی پیرسون، آزمون کای دو، آزمون کندال، آزمون تی تک ­نمونه­ای،  آزمون فریدمن و تحلیل مسیر استفاده شده است.  نتایج نشان داد پیرامون ارزیابی وضعیت متغیرهای تعیین کننده گرایش به خود- بهسازی رهبر شامل منبع کنترل، درگیری شغلی، تعهد سازمانی، فراشناخت، خودکارآمدی، انگیزش و خود- تنظیمی مدیران و نیز بررسی روابط بین این متغیرها رابطه معنی داری وجود دارد و در نهایت مدل به کار گرفته شده در پژوهش با آزمون تحلیل مسیر تایید شد.

Keywords:

خود- بهسازی , خود- تنظیمی , مدیران اجرایی , انگیزش