اثر بافت خاک و سطوح مختلف آبیاری بر نیاز آبی و ضریب گیاهی زیتون تلخ (Melia azedarach L.) در منطقه کرج

رشد روزافزون جمعیت، لزوم توسعه فضای سبز شهری، کمبود منابع آب و افزایش رقابت بین بخش­های مختلف مصرف­کننده آب، تعیین دقیق نیازآبی گونه­های گیاهی فضای سبز را به امری ضروری تبدیل کرده است. در این پژوهش نیاز آبی ( ) و ضریب گیاهی ( ) زیتون­تلخ (.Melia azedarach L) با استفاده از میکرولایسیمتر به­صورت فاکتوریل با دو عامل بافت خاک و تنش خشکی با طرح پایه کاملا تصادفی در ۱۰ تکرار در شرایط اقلیمی کرج در سال ۹۹-۱۳۹۸ اندازه­گیری شد. عامل بافت خاک شامل دو سطح لوم­رسی و لوم­شنی و عامل تنش خشکی در سه سطح MAD برابر ۳/۰، ۵/۰ و ۷/۰ بود. نتایج نشان داد که میانگین  ۱۰ روزه در سطوح تنش­ خشکی  ۳/۰، ۵/۰ و ۷/۰ در بافت لوم­شنی به ترتیب برابر ۳۵/۱۵، ۸۱/۱۳ و ۶۳/۱۲ میلی متر و در بافت لوم­رسی به­ترتیب برابر است با ۳۵/۱۹، ۹/۱۶ و ۵۸/۱۶ میلی متر می­باشد. در هر دو خاک لوم­رسی و لوم­شنی مقدار  در تیمار تنش ۳/۰ بیشتر از تنش ۵/۰ و آن هم بیشتر از تنش ۷/۰ است. مجموع نیازآبی خالص زیتون­تلخ در بافت لوم­رسی برای سطوح تنش ۳/۰، ۵/۰ و ۷/۰ به ترتیب برابر ۱۵/۴۴۵، ۵۹/۳۸۸ و ۴/۳۸۱ میلی متر و در خاک لوم­شنی این مقادیر به ترتیب برابر ۰۲/۳۵۳، ۵۹/۳۱۷ و ۵۴/۲۹۰ میلی متر به­دست آمد. هم­چنین مقدار متوسط  زیتون­تلخ طی دوره رشد در بافت­های لوم­رسی به ازای تنش­های ۳/۰، ۵/۰ و ۷/۰ به­ترتیب برابر است با ۳۴/۰، ۳/۰ و ۲۸/۰ و این مقادیر برای خاک لوم­شنی به­ترتیب برابر با ۲۷/۰، ۲۴/۰ و ۲۲/۰ می­باشد.

Keywords:

تبخیر و تعرق , فضای سبز , میکرولایسیمتر , TDR , روش وزنی