تاثیر کاربرد پایه و محلول پاشی کود سولفات روی بر جذب روی، عملکرد و اجزاء عملکرد برنج رقم هاشمی

کمبود روی پس از نیتروژن و فسفر، مهم ترین نارسایی تغدیه ای و عامل مهمی در کاهش عملکرد برنج است. بنابراین به منظور بررسی تاثیر کاربرد روش­های مصرف روی (مصرف پایه و محلول پاشی) بر برنج رقم هاشمی، آزمایش مزرعه ای به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی و در سه تکرار اجرا شد.فاکتورهای آزمایشی عبارت بودند از کودپاشی پایه (کاربرد خاکی) کود سولفات روی در سه سطح (۰، ۱۰ و ۲۰ کیلوگرم در هکتار سولفات روی) و محلول پاشی ۵/۰ درصد سولفات روی در چهار سطح (بدون محلول پاشی، در زمان حداکثر پنجه زنی، یک هفته قبل از گلدهی و شروع پرشدن دانه). روش های مختلف کاربرد سولفات روی بر تمام خصوصیات اندازه گیری شده به استثنای میزان آمیلوز و دمای ژلاتینی­شدن، تاثیر معنی داری داشت. بالاترین تعداد خوشه در بوته، تعداد دانه در خوشه، وزن هزار دانه، عملکرد دانه و عملکرد زیست توده با کاربرد خاکی ۲۰ کیلوگرم در هکتار سولفات روی و محلول پاشی در مرحله یک هفته قبل از گلدهی و رسیدگی و همچنین بالاترین محتوای روی آرد با کاربرد خاکی ۱۰ کیلوگرم در هکتار سولفات روی و محلول پاشی در مرحله پرشدن دانه حاصل شد؛ در حالی­که بالاترین محتوای پروتئین آرد نیز با کاربرد خاکی ۲۰ کیلوگرم در هکتار سولفات روی و محلول پاشی در مرحله یک هفته قبل از گلدهی به­دست آمد. کاربرد خاکی ۲۰ کیلوگرم در هکتار سولفات روی باعث بالاترین محتوای روی برگ، ساقه، ریشه و خوشه، محلول پاشی مرحله پنجه زنی باعث بالاترین محتوای روی برگ و ساقه، محلول پاشی مرحله خوشه دهی باعث بالاترین محتوای روی ریشه و محلول پاشی مرحله رسیدگی باعث بالاترین محتوای روی خوشه شد. بنابراین، کاربرد خاکی ۲۰ کیلوگرم در هکتار سولفات روی و محلول پاشی یک هفته قبل از مرحله گلدهی و پرشدن دانه، به عنوان راهکاری جهت بهبود کیفیت دانه و همین مقدار کود پایه به همراه محلول پاشی در مرحله گلدهی برای عملکرد و اجزای عملکرد مناسب است.

Keywords:

rice , Hashemi Cultivar , Zinc , Basal Application , Foliar Application