تاثیر روش تدریس کاوشگری بر خود کارآمدی پژوهشی و مهارت های حل مساله دانش آموزان پایه نهم شهر مرودشت

هدف از پژوهش حاضر تاثیر روش تدریس کاوشگری بر خود کارآمدی پژوهشی و مهارت های حل مساله دانش آموزان بوده است. روش پژوهش نیمه تجربی، با طرح پیش آزمون، پس آزمون با گروه آزمایش گواه است. جامعه آماری شامل تمامی جامعه آماری شامل تمامی دانش آموزان پایه نهم بخش مرودشت بود. برای تعیین حجم نمونه تعداد ۶۰ نفر از دانش آموزان به روش هدفمند انتخاب و در دوگروه آزمایش (۳۰ نفر) و کنترل (۳۰ نفر) جایگزین شدند. ابزار سنجش در این پژوهش ۲ پرسشنامه خودکارآمدی پژوهشی صالحی و همکاران و مهارت های حل مساله حل مسئله هپنر و پترسن بوده است، که روایی و پایایی ابزار مورد تایید قرار گرفت. تجزیه و تحلیل داد ه ها با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی صورت پذیرفت . که در سطح آمار توصیفی؛ فراوانی، میانگین و انحراف استاندارد و در سطح آمار استنباطی از آزمون تحلیل کواریانس استفاده شده است. نتایج نشان دادکه: روش تدریس کاوشگری بر خود کارآمدی پژوهشی تاثیرمثبت داشته است؛ روش تدریس کاوشگری بر مهارت های حل مساله و مولفه های آن تاثیرمثبت داشته است.

Keywords:

روش تدریس کاوشگری , خود کارآمدی پژوهشی , مهارت های حل مساله