کاهش فتوئین B در سازگاری به تمرینات هوازی هرمی و نقش آن در تعدیل مقاومت به انسولین و آمینوترانسفرازهای سرمی در بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲

زمینه و اهداف: فتوئین B از هپاتوکین های مرتبط با مقاومت به انسولین و عملکرد کبدی است. هدف پژوهش حاضر بررسی اثر تمرینات هوازی هرمی بر مقاومت به انسولین و سطوح سرمی آلانین آمینوترانسفراز، آسپارتات آمینوترانسفراز و فتوئین B در بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲ بود. روش بررسی: در پژوهش نیمه تجربی حاضر ۶۰ بیمار مبتلا به دیابت نوع ۲ به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند و به صورت تصادفی به ۲ گروه تمرین و کنترل تقسیم شدند. پروتکل تمرین شامل ۸ هفته تمرین، ۳ جلسه در هفته و هر جلسه تمرین شامل ۵۵-۴۰ دقیقه تمرین هوازی هرمی بود. تمرین با ۵۰-۳۵%، ۶۵-۵۰% و ۸۰-۶۵% ضربان قلب ذخیره به ترتیب در تناوب اول تا سوم اجرا شد. ۴۸ ساعت قبل و پس از مداخله خونگیری به صورت ناشتا انجام شد. از آزمون های آماری تی وابسته و تحلیل کواریانس به منظور تجزیه و تحلیل آماری استفاده شد. یافته ها: پس از دوره تمرین هوازی هرمی کاهش معنی داری در سطوح مقاومت به انسولین، فتوئین B، آلانین آمینوترانسفراز و آسپارتات آمینوترانسفراز نسبت به گروه کنترل مشاهده شد (۰۵/۰>p). نتیجه گیری: تمرینات هوازی هرمی با کاهش فتوئین B اثرات مثبتی بر کاهش مقاومت به انسولین و بهبود اختلالات کبدی در بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲ دارد.

Keywords:

Type ۲ Diabetes , Aerobic Exercise , Fetuin-B , Insulin Resistance , Aminotransferase , دیابت نوع ۲ , تمرین هوازی , فتوئین B , مقاومت به انسولین , آمینوترانسفراز