تبیین مدل ساختاری اشتیاق به درمان بر اساس حافظه اعتیاد ، میل به مصرف با میانجی گری خودکنترلی در افراد متقاضی ترک

زمینه و هدف: اعتیاد به معنای کسب عادت و خوگرفتن است و به نحوی اتفاق افتد که ترک کردن و دست برداشتن از آن موجب اختلال در عملکرد کلی فرد گردد که با ناراحتی جسمی، روانی و رفتاری همراه شود. مطالعه حاضر با هدف تبیین مدل اشتیاق به درمان اعتیاد بر اساس حافظه اعتیاد و میل به مصرف با میانجی­گری خودکنترلی در افراد وابسته به مواد متقاضی ترک انجام شد. روش پژوهش: روش پژوهش حاضر، توصیفی از نوع همبستگی و پیش بینی بود. جامعه آماری این مطالعه شامل افراد وابسته به مواد مراجعه کننده به کلینیک های ترک اعتیاد شهر بابل در دوره زمانی چهار ماهه بود. ۲۰۹ نفر از شرکت کنندگان به عنوان نمونه با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند در دسترس انتخاب شدند و به سوالات مقیاس شدت حافظه اعتیاد چن و همکاران (۲۰۱۸)، مقیاس خودکنترلی تانجنی و همکاران (۲۰۰۴)، مقیاس مراحل آمادگی برای تغییر و اشتیاق برای درمان اعتیاد میلر و تونیگان (۱۹۹۷) و مقیاس میل به مصرف مواد سوموزا و همکاران (۱۹۹۵) پاسخ دادند. تجزیه و تحلیل داده­ها با استفاده از روش مدل­یابی معادلات ساختاری و نرم­افزار لیزرل انجام شد. یافته­ ها: نتایج نشان داد حافظه اعتیاد در اشتیاق به درمان نقش مستقیم دارد (۰۱/۰>p، ۳۱/۰=β)؛ حافظه اعتیاد در خودکنترلی نقش مستقیم دارد (۰۱/۰>p، ۵۹/۰=β)؛ میل به مصرف در اشتیاق به درمان نقش مستقیم دارد (۰۱/۰>p، ۳۹/۰=β)؛ میل به مصرف در خودکنترلی نقش مستقیم دارد (۰۱/۰>p، ۷۳/۰=β)؛ خودکنترلی در اشتیاق به درمان نقش مستقیم دارد (۰۱/۰>p، ۷۹/۰=β)؛ حافظه اعتیاد در اشتیاق به درمان با میانجی گری خودکنترلی نقش غیر مستقیم دارد (۰۱/۰>p، ۴۷/۰=β) و میل به مصرف در اشتیاق به درمان با میانجی گری خودکنترلی نقش غیر مستقیم دارد (۰۱/۰>p، ۵۸/۰=β). نتیجه­ گیری: می­توان نتیجه گرفت مدل اشتیاق به درمان اعتیاد بر اساس حافظه اعتیاد و میل به مصرف با میانجی گری خودکنترلی در افراد وابسته به مواد متقاضی ترک برازش دارد.

Keywords:

desire for treatment , memory of addiction , desire to consume , self-control , اشتیاق به درمان , حافظه اعتیاد , میل به مصرف , خودکنترلی