تاثیر بیان نوشتاری احساسات بر شدت علائم گوارشی بیماران مبتلا به سندرم روده تحریک پذیر

زمینه و هدف: سندرم روده تحریک پذیر یکی از شایع ترین اختلالات عملکردی دستگاه گوارش است که به شکل قابل توجهی بر کیفیت زندگی افراد مبتلا اثرگذار است. مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر بیان نوشتاری بر کاهش شدت علائم گوارشی بیماران با سندرم روده تحریک پذیر انجام شده است.  روش بررسی: در این مطالعه کارآزمایی بالینی که در سال ۱۳۹۸ انجام شد، ۷۱ بیمار مبتلا به سندرم روده تحریک پذیر مراجعه کننده به درمانگاه های گوارش بیمارستان های فیروزگر و رسول اکرم (ص) تهران بر اساس معیارهای ورود، به روش مستمر انتخاب و به روش تصادفی بلوک بندی و به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. پرسش نامه مشخصات جمعیت شناختی و شاخص شدت علائم (SIIBS) توسط هر دو گروه تکمیل شد. در گروه آزمایش، یک دفترچه سفید دارای فرمت خاص جهت بیان نوشتاری در اختیار آزمودنی ها قرار گرفت. بیان نوشتاری بیمار در طول یک ماه، هفته ای یک بار، و هر بار به مدت ۱۵ الی ۳۰ دقیقه در منزل انجام شد. پس از یک ماه، مجددا پرسش نامه SI IBS توسط هر دو گروه تکمیل شد. در پایان اطلاعات پرسش نامه ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۱۶ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.  یافته ها: پس از انجام مداخله، شدت علائم گوارشی در گروه آزمایش به طور معنی داری نسبت به قبل از مداخله کاهش یافت (۰/۰۱۶=P). با این حال، بین میانگین نمرات شدت علائم گوارشی دو گروه آزمایش و کنترل یک ماه بعد از مداخله ، اختلاف معنی دار آماری مشاهده نشد (۰/۴۳۸=P). نتیجه گیری: اجرای بیان نوشتاری در مطالعه حاضر هر چند اختلاف آماری معنا داری در نمره شدت علائم گوارشی بیماران مبتلا به سندرم روده تحریک پذیر ایجاد نکرد، اما با کاهش شدت علائم گوارشی بیماران گروه آزمایش همراه بود. این مداخله غیردارویی می تواند به عنوان روشی کاربردی و آسان همراه با درمان های دارویی برای مبتلایان به این سندرم در نظر گرفته شود.

تاثیر بیان نوشتاری احساسات بر شدت علائم گوارشی بیماران مبتلا به سندرم روده تحریک پذیر Keywords:

Irritable bowel syndrome , Written expression , Severity , Gastrointestinal symptoms , بیان نوشتاری , شدت , علائم گوارشی , سندرم روده تحریک پذیر