ارزیابی پایداری اجتماعی محلات منطقه ۸ تهران با استفاده از مدل TOPSIS

بررسی موضوع پایداری اجتماعی و دلایل افزایش و کاهش آن از حیث نظری از سیر تاریخی و اجتماعی در میان آثار فلاسفه یونانی ومورخین مسلمانان، ابن خلدون برای نخستین بار به وجهی عالمانه موضوع حیات اجتماعی را مورد کنکاش قرار داده است.. نگاه مکتبشیکاگو با قیاس اندام وارگی، شهر و پیرامون آن را همچون پهنه ای جغرافیایی در نظر می گیرد که در آن جریان های اکولوژیکیهمچون جامعه گیاهی و حیوانی رخ می دهند. انگیزه های اصلی اجتماعی توجیه کننده این مکتب رشد سرسام آور جمعیت شهری،ورود مهاجرین، ناهمگنی جمعیت، جداگزینی اجتماعی و در کل مشکلات روز افزون اجتماعی است. بر همین اساس هدف از این تحقیقارزیابی پایداری اجتماعی محلات منطقه ۸ تهران است. نوع تحقیق کاربردی-توسعه ای است و با توجه به ماهیت موضوع و اهدافتحقیق رویکرد حاکم بر فضای تحقیق «توصیفی- تحلیلی» است. روش جمع آوری داده های اولیه به صورت اسنادی می باشد. جامعه آماری این پژوهش محلات ۱۳ گانه منطقه هشت تهران است و نمونه گیری به صورت تمام شماری است. شاخص های مورد استفادهبرای سنجش سطح پایداری اجتماعی ۳۵ شاخص و جهت سطح بندی محله ها از مدل topsis استفاده شده است. نتایج تحقیق نشاندهنده این است که از بین ۱۳ محله منطقه ۸ تنها محله زرکش کاملا پایدار است و محلات مجیدیه، تهرانپارس و مدائن در سطحپایدار اجتماعی هستند همچنین ۵ محله از ۱۳ محله از جمله کرمان، سبلان، دردشت، هفت حوض و فدک نسبتا پایدار هستند ومحلات تسلیحات، وحیدیه و نارمک نیز ناپایدار و محله لشگر نیز کاملا ناپایدار است.

Keywords:

پایداری اجتماعی , منطق ۸ تهران , مدل تاپسیس