تاثیر معماری داخلی بر رفتار ساکنان با رویکرد استفاده بهینه از فضا

امروزه با افزایش جمعیت شهرنشینی و گسترش شهرها خانهها با مساحت کمتر اغلب در طبقات و به صورت آپارتمان افزایش یافتهاست. موضوعاتی مانند هزینه، رفت و آمد و سایر موارد تاثیر مستقیمی بر کیفیت زندگی افراد دارد. خانه، تنها فضایی است که انساندر آن فارغ از محیط بیرون به آرامش و آسایش میرسد، پس باید همواره بتواند بستر یک محیط مطلوب را فراهم آورد. هدف اصلیاین پژوهش، دستیابی به مولفه های معماری داخلی موثر در بهینه سازی فضا در خانه های مسکونی کوچک است. روش انجام پژوهشتوصیفی تحلیلی است که در گام نخست پیشینه و مبانی نظری مرتبط با موضوع پژوهش از طریق مطالعات کتابخانه ای-اسنادی، موردبررسی قرار گرفته است. در گام بعد، اطلاعات به دست آمده تحلیل و مدل مفهومی پژوهش استخراج شده و در گام آخر برای هر یکاز شاخصها راهکار طراحی ارائه شده است. یافته ها ی پژوهش نشان می دهد که مولفه های معماری داخلی موثر در بهینه سازی فضاشامل دو مولفه کالبدی و عملکردی میباشند و از آنجا که این مولفه ها به عنوان شالوده اصلی یک برنامه جامع، ابزاری ضروری برایابعاد اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، زیست محیطی مسکن هستند، از جایگاهی ویژه در حوزه برنام هریزی مسکن برخوردارند. نتایج حاکیاز آن است که «مولفه کالبدی»، شاخص های (رنگ، نورپردازی، نوع مبلمان (انعطاف پذیر)، چیدمان مبلمان و شفافیت فضایی) را در بر می گیرد و «مولفه عملکردی» شامل شاخص های (سیرکولاسیون مناسب با سازماندهی فضایی، است فاده از فضاهای مخفی برای ذخیرهسازی و ادغام کاربری ها) می باشد.

Keywords:

فضای مسکونی , معماری داخلی , فضای بهینه , بهینه سازی , خانه مسکونی کوچک