بررسی اثر استفاده از زیرسازی آسفالت در خطوط ریلی بر کاهش آلودگی صوتی و ارتعاش مناطق مسکونی مجاور خط

امروزه در طراحی و اجرای خطوط راه آهن، همانند طراحی بزرگراه ها همزمان با نیاز به افزایش ظرفیت و سرعت سیر، مدیریت آلودگی صوتی و ارتعاش در مجاورت خطوط اهمیت یافته است. این موضوع با توجه توسعه قطارهای سریع السیر در دهه گذشته، نیاز به رویکردهای جدید در کاهش این آلودگی ها را پررنگ تر می سازد. یکی از مهمترین مشکلات راه آهن های درون شهری و خطوط سریع السیر، کنترل ارتعاشات ناشی از عبور قطارها می باشد. این ارتعاشات ضمن آسیب رساندن به زیرساخت های خط ریلی، باعث ایجاد آلودگی صوتی و ارتعاش برای مجاورین خطوط ریلی می شود. امروزه مخلوط های آسفالتی به عنوان جایگزین فنی مناسب برای بهبود پارامترهای مختلف زیرسازی خطوط راه آهن معرفی شده اند و از لایه های بتن آسفالتی علاوه بر کنترل آلودگی های ارتعاش در جهت بالا بردن ظرفیت خط کاهش تنش ها، افزایش عمر و در نهایت کاهش هزینه های تعمیر و نگهداری استفاده می شود. یکی از راهکارهای کاهش صدا و ارتعاش، استفاده از بتن آسفالتی به ویژه بتن آسفالتی اصلاح شده با لاستیک در زیرسازی خطوط ریلی ا ست، در این مقاله، به بررسی تاثیر استفاده از آسلافت گرم و بتن آسفالتی اصلاح شده با لاستیک در کاهش ارتعاش در خطوط ریلی پرداخته شده است. تحلیل حساسیت انجام گرفته بر روی دامنه و سرعت بارگذاری و ضخامت لایه آسفالت، نشان دهنده قابلیت بالای بتن آسفالتی اصلاح شده با لاستیک در مقایسه با سایر مصالح برای کاهش ارتعاشات موجود است.

Keywords:

خطوط ریلی , ارتعاش , میرایی , زیرسازی آسفالت گرم , بتن آسفالتی اصلاح شده با لاستیک