حرفه ای گرایی در دستیاران تخصصی پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد

مقدمه: حرفه ای گرایی پایه اعتمادی است که رابطه پزشک - بیمار بر آن بنا می شود. آموزش حرفه ای گرایی، بخشی ضروری از برنامه آموزشی دستیاران بالینی است. هدف از این مطالعه سنجش سه بعد حرفه ای گرایی ابعاد شامل احترام، شرافت و تعالی در بین دستیاران دانشگاه علوم پزشکی مشهد است. روش ها: این مطالعه به صورت توصیفی مقطعی و به روش نمونه گیری در دسترس در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۳۹۹ در بخش های بالینی دانشگاه علوم پزشکی مشهد انجام شد. در این پژوهش، ۱۰۸ دانشجوی رشته های تخصصی پزشکی شرکت نمودند. ابزار این مطالعه پرسشنامه ABIM (American Board of Internal Medicine) بود که اعتبار و پایایی آن طبق مطالعه آرامش و همکاران بررسی و تایید شده است. پاسخ به سوالات بر اساس مقیاس لیکرت از صفر (هیچگاه) تا ۱۰ (همیشه) است. داده های جمع آوری شده با استفاده از شاخص های آماری توصیفی مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج: نمرات کسب شده شرکت کنندگان در حیطه تعالی ۵۴/۱±۹۵/۵، در حیطه شرافت ۷۵/۱±۶۸/۷ و در حیطه احترام ۶۷/۱±۹۶/۶بودکه در حد متوسط رو به بالا است. میانگین نمره کل پرسشنامه در تمامی افراد مورد مطالعه ۴۰/۱ ± ۸۸/۶ از ۱۰ نمره گزارش گردید. نتیجه گیری: با توجه به سطح نمرات کسب شده در مقوله حرفه ای گرایی به نظر می رسد که نیاز به برنامه ریزی آموزشی مناسب­تری جهت ارتقای آن در میان دستیاران تخصصی وجود دارد. این مساله به ویژه در حوزه تعالی ضروری تر است.

Keywords:

professionalism , excellence , respect , honor , medical education , حرفه ای گرایی , تعالی , احترام , شرافت , آموزش پزشکی , دستیار پزشکی