زمینه و هدف: توجه به عوامل دخیل در ایجاد فضای کاری مثبت و افزایش سلامت روان
پرستاران حائز اهمیت است. یکی از این موضوعات جدیدی که در این باره مطرح شده سرمایه روان شناختی است. با توجه به اینکه
پرستاران همواره در معرض شرایط چالش برانگیز جسمی، ذهنی و هیجانی هستند، مدیران بیمارستانی در فراهم کردن ساز و کارهایی در جهت کاهش خطرات بالقوه در زمینه کاری، مسئولیت دارند و شناخت فاکتورهای پیشگیری کننده مانند سرمایه روان شناختی، اولین قدم در طول رشد و توسعه سیاست های موثر در این زمینه محسوب می گردد، بنابراین این مطالعه با هدف تعیین سرمایه روان شناختی در
پرستاران مراکز آموزشی درمانی دانشگاه علوم پزشکی ایران انجام شد.
روش بررسی: در این مطالعه توصیفی جامعه مورد پژوهش تمامی
پرستاران شاغل در مراکز آموزشی درمانی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی ایران در سال ۱۳۹۸ بودند و نمونه مطالعه را ۳۰۵ نفر از
پرستاران واجد شرایط بودند. نمونه گیری با استفاده از روش نمونه گیری تخصیص متناسب و انتخاب نمونه ها به روش مستمر در مراکز آموزشی درمانی دانشگاه علوم پزشکی ایران انجام شد. به منظور جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه سرمایه روان شناختی Luthans استفاده شد. تجزیه تحلیل داده تا با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۱۶ در دو بخش آمار توصیفی و آمار استنباطی صورت گرفت.
یافته ها: یافته ها نشان داد که میانگین سرمایه روان شناختی کل نیز ۲۵/۱۵ ± ۶۳/۱۰۴ به دست آمد که با توجه به دامنه نمره ۲۴ تا ۱۴۴ در پرسشنامه سرمایه روان شناختی و میانگین نمره به دست آمده می توان گفت که
پرستاران از سطح سرمایه روان شناختی تقریبا بالایی برخوردارند. در بین مولفه های سرمایه روان شناختی نیز، بالاترین میانگین نمره مربوط به خودکارآمدی ۷۰/۴ ± ۲۹/۲۸ و کمترین میانگین نمره مرتبط با تاب آوری ۳۷/۴ ± ۶۲/۲۴ بود.
نتیجه گیری کلی: با توجه به میانگین نمرات به دست آمده از این مطالعه می توان گفت که
پرستاران از سطح سرمایه روان شناختی تقریبا بالایی برخوردارند و بیشترین میانگین نمره در بین مولفه های سرمایه روان شناختی مربوط به خودکارآمدی بود. با توجه به اینکه مولفه تاب آوری از متغیر سرمایه روان شناختی کمترین میانگین را کسب نمود، به نظر می رسد که توجه به آن در
پرستاران دارای اهمیت بالایی باشد. همچنین می توان به اهمیت این متغیرها و تاثیرات آن ها در حیطه های فردی، کاری و سازمانی ازجمله تاثیرات فردی و روان شناختی و نتایج مراقبتی مانند ارتقا و بهبود کیفیت مراقبت ها و پیامدهای سازمانی اشاره کرد که اهمیت توجه به آن را دوچندان می کند.