تاثیر آموزش مبتنی بر تاب آوری بر فرسودگی شغلی پرستاران: یک مطالعه نیمه تجربی

زمینه و هدف: فرسودگی شغلی، مشکلی جدی برای کارکنان پرستاری به شمار می آید که می تواند کیفیت مراقبت ارائه شده توسط آنان را تهدید نماید. هدف مطالعه حاضر، تعیین تاثیر آموزش تاب آوری بر فرسودگی شغلی پرستاران بود. روش بررسی: در این مطالعه نیمه تجربی، ۹۶ نفر از پرستاران شاغل در بخش های مراقبت ویژه مراکز آموزشی درمانی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی ایران به روش نمونه گیری در دسترس، شرکت نمودند و به شیوه غیرتصادفی در دو گروه آزمون و کنترل هر یک ۴۸ نفر قرار گرفتند. ابتدا از هر دو گروه، پیش آزمون گرفته شد. برنامه آموزشی تاب آوری طی کارگاه دو روزه، هر روز چهار ساعت برای گروه آزمون برگزار شد اما گروه کنترل برنامه ای دریافت نکردند. یک ماه پس از اتمام مداخله، از هر دو گروه پس آزمون گرفته شد. اطلاعات با استفاده از فرم مشخصات فردی و ابزار فرسودگی شغلی مسلش و جکسون گردآوری شد. تحلیل داده ها با استفاده از آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و استنباطی (آزمون های کای دو، تی مستقل، تی زوجی و تست دقیق فیشر)، انجام گردید. یافته ها: نتایج بیانگر وجود تفاوت معنی دار میان پرستاران دو گروه آزمون و کنترل در شدت و فراوانی ابعاد خستگی عاطفی (۰۰۱/۰p= و۰۱۲/۰ p=)، مسخ شخصیت (۰۱۷/۰p= و۰۰۱/۰ p=) و موفقیت فردی (۰۰۱/۰p= و۰۰۱/۰ p=)، بود. نتیجه گیری کلی: بر اساس نتایج، آموزش تاب آوری بر بهبود شدت و فراوانی خستگی عاطفی، مسخ شخصیت و موفقیت فردی پرستاران شاغل در بخش های مراقبت ویژه، تاثیرگذار بود. بنابراین، این مداخله می تواند به ارتقای تاب آوری و کاهش فرسودگی شغلی پرستاران و در نهایت بهبود عملکرد آنان منجر شود.

Keywords:

Training , Resilience , Burnout , Nursing , آموزش , تاب آوری , فرسودگی , پرستاری