زمینه و هدف: پرستاران بیشترین تعامل و تماس را با بیماران دارند. آنها بواسطه محیط کاری خود در معرض تنش های مختلف شغلی قرار دارند که این می تواند بر
کیفیت مراقبت از بیماران تاثیر گذاشته و همچنین به
فرسودگی شغلی آنها منجر شود. پژوهش حاضر با هدف "تعیین رابطه بین
کیفیت مراقبت پرستاری و
فرسودگی شغلی پرستاران در بیمارستان های آموزشی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی مازندران" طراحی و انجام گردید.
روش بررسی: این مطالعه همبستگی توصیفی بر روی ۱۲۵ پرستار شاغل در بیمارستان های آموزشی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی مازندران، شهر ساری، در فاصله ماه های خرداد تا مرداد ۱۳۹۹ انجام شد. جهت جمع آوری اطلاعات از فرم اطلاعات جمعیت شناختی، مقیاس
کیفیت مراقبت بیمار (Quality of Patient Care Scale) و پرسشنامه
فرسودگی شغلی ماسلاچ (Maslach
Burnout Inventory) استفاده شد. جهت تحلیل داده های جمع آوری شده از آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و آمار استنباطی (من ویتنی، کروسکال والیس و ضریب همبستگی اسپیرمن) استفاده گردید و از نرم افزار SPSS نسخه ۱۶ نیز جهت تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد. سطح معنی داری نیز کمتر از ۰۵/۰ در نظرگرفته شد.
یافته ها: میانگین
کیفیت مراقبت پرستاری۰۱/۲۶ ± ۱۵/۲۰۰ از ۲۶۰ بود که نمره مطلوبی را نشان می دهد. همچنین
کیفیت مراقبت پرستاری با ابعاد فراوانی
فرسودگی شغلی شامل خستگی عاطفی (۰۰۱/۰ >p ، ۳۶۹/۰-r=) و مسخ شخصیت (۰۰۱/۰ >p ، ۴۷۱/۰- r=) رابطه معکوس و معنی داری داشت ولی با بعد احساس کفایت شخصی رابطه مستقیم داشت که از نظر آماری معنی دار بود (۰۱۱/۰ =p ، ۲۲۶/۰r=) ولی این ارتباط معنی دار بسیار ضعیف بود.
کیفیت مراقبت پرستاری با ابعاد شدت فرسودگی شامل خستگی عاطفی (۰۰۱/۰ >p ، ۳۶۲/۰- r=) و مسخ شخصیت (۰۰۱/۰ >p ، ۵۰۱/۰- r=) نیز رابطه معکوس و معنی داری داشت و با بعد احساس کفایت شخصی نیز رابطه مستقیم داشت که از نظر آماری معنی دار و بسیار ضعیف بود (۰۰۱/۰ =p ، ۲۸۹/۰ r=).
نتیجه گیری کلی: رابطه معکوس معنی دار بین
کیفیت مراقبت پرستاری و
فرسودگی شغلی پرستاران، لزوم توجه بیشتر مسئولین مربوطه برای اخذ تصمیمات مناسب و انجام مداخلات موثر برای پیشگیری و کاهش
فرسودگی شغلی و به تبع آن، ارتقای
کیفیت مراقبت پرستاری را نشان می دهد.