ارزیابی آرایش نازل های مه پاش تبخیری در مجرای ورودی بر روی عملکرد یک توربین گاز کلاس جی

توربین های گازی یکی از اصلی ترین منابع تولید برق و انرژی می باشند. توان خروجی این توربین ها به شدت متاثر از شرایط محیطی می باشد، به طوری که به ازای هر ۱ درجه سانتیگراد افزایش دمای هوا، توان خروجی آنها حدود ۰.۵ تا ۰.۹ % کاهش می یابد. از آنجایی که شرایط اوج مصرف معمولا با افزایش دمای محیط همزمان می شود، بازیابی توان یک توربین گاز در طی ایام گرم سال برای تولیدکنندگان انرژی و صاحبان نیروگاه های گازی بسیار ارزشمند است. یکی از راه های بازیابی توان توربین در شرایط گرم اوج مصرف استفاده از مهپاش می باشد. تحقیقات نشان می دهد که استفاده از مه پاش تبخیری برای خنک کاری هوای ورودی به توربین گاز راه حل نسبتا کم هزینه ای است. ولی روش های بکارگیری مه پاش بسیار گسترده است. در این پژوهش با استفاده از دینامیک سیالات محاسباتی به بررسی اثر تعداد نازل های به کار برده شده برای اسپری قطرات ( CFD ) در مجرای ورودی توربین گاز پرداخته می شود. در این راستا، اثر تعداد نازل ها روی مشخصه های مهمی از جمله بازده تبخیر قطرات، میزان افت دما، افزایش رطوبت، سرعت تبخیر و همچنین قطر قطرات خروجی از کانال در سه دبی مختلف بررسی و نتایج ارائه می شوند. دبی هوای ورودی به کانال منطبق بر دبی مورد استفاده برای توربین گاز مدل M۵۰۱-J می باشد. نتایج نشان می دهد در دبی ثابت مورد استفاده برای تزریق قطرات، افزایش نازل ها از ۴۰۰ به ۵۵۰ و سپس ۷۰۰ عدد اثر بهینه ای روی همه مشخصه های ذکر شده دارد.