بررسی اثر تجزیه سری بارش بر شبیه سازی هدایت الکتریکی جریان رودخانه (مطالعه موردی: زیرحوضه اسکندری)

در این مطالعه تاثیر تجزیه سری زمانی بارش در شبیه سازی مقادیر هدایت الکتریکی آب سطحی زیرحوضه اسکندری در شمال غرب حوضه آبریز سد زاینده رود در دوره آماری ۹۹-۱۳۶۹ توسط دو الگوریتم پایه درخت تصادفی و جنگل تصادفی مورد بررسی قرار گرفت. تجزیه سری مشاهداتی بارش با استفاده از تئوری موجک، دابچیز ۴ و در سطح ۲ انجام شد. در ابتدا شبیه سازی مقادیر هدایت الکتریکی در زیرحوضه مورد مطالعه با استفاده از دو الگوریتم درخت تصادفی و جنگل تصادفی در دو فاز آموزش و آزمایش با توجه به مقادیر بارش متتاظر با مقادیر هدایت الکتریکی در مقیاس روزانه انجام شد. نتایج بیانگر کارایی مدل ۶۷/۰ و ۷۳/۰ در فاز آموزش به ترتیب برای الگوریتم های جنگل تصادفی و درخت تصادفی و کارایی ۵۹/۰ و ۵۵/۰ در فاز آزمایش برای الگوریتم های یاد شده توسط آماره نش-ساتکلیف بود. با تجزیه سری بارش به یک سری تقریبی و دو سری جزئی و افزایش بعد شبیه سازی تا ۴ بعد، نتایج نشان داد که تلفیق تئوری موجک با الگوریتم های جنگل تصادفی و درخت تصادفی توانسته است میزان خطای شبیه سازی (RMSE) مقادیر هدایت الکتریکی را در فاز آموزش نسبت به دو الگوریتم جنگل تصادفی و درخت تصادفی به ترتیب حدود ۵/۷۷ و ۵۴ درصد بهبود بخشد. این ارقام د فاز آزمایش به ترتیب حدود ۱۰ و ۲۲ درصد می باشد. نتایج نشان داد که با تجزیه سری مشاهداتی به سیگنال های جزئی و تقریبی، میزان خطا و کارایی مدل های مورد بررسی بهبود یافته است.

Keywords:

تئوری موجک , جنگل تصادفی , درخت تصادفی , سیگنال تقریبی , شبیه سازی توام