پهنه بندی توسعه پرورش ماهیان دریایی در قفس با دیدگاه اکوسیستم محور در استان هرمزگان

تولید ماهیان دریایی در قفس به طور فزاینده ای منجر به امنیت غذایی ، ایجاد درآمد، اشتغال مستقیم وغیرمستقیم برای صنایع جانبی و کاهش فقر، توسعه اجتماعی و اقتصادی و رفاه جوامع ساحلی خواهد شد. اما با توجه به وضعیت منابع زیستی کشور لازم است هرگونه برنامه ریزی در خصوص استفاده از سرزمین جهت کاربری های مختلف واستقرار آن ها با توجه به ظرفیت توان اکولوژیک صورت پذیرد تا ضمن حفظ کمیت و کیفیت محیط زیست ، نیازهای مختلف جامعه را نیز در خصوص استفاده از منابع تامین نمود. در این مقاله به مکان یابیپرورش ماهیان دریایی در قفس در استان هرمزگان در چارچوب توسعه ای با رویکرد اکوسیستمی و ارائه استراتژیهای اجرایی برای حصول اطمینان از پایداری در طرح های توسعه ای آبزی پروری ساحلی استان پرداخته شده که به شناسایی محدودیت ها و توان های اکولوژیکی پرورش ماهی در قفس درنواحی ساحلی هرمزگان می پردازد. بر این اساس با تهیه لایه های اطلاعاتی از قبیل دمای آب، اکسیژن محلول آب، شوری آب، کلروفیل ، عمق آب و ارتفاع موج و فاصله از خط ساحلی مناطق مناسب توسعه استخراج شده است . نتایج این تحقیق نشان داد که توسعه طرح های آبزی پروری استان به سمت آبهای مناطق ساحلی ، می تواند متضمن توسعه پایدار این صنعت بر اساس رویکرد اکوسیستمی باشد. نتایج این تحقیق پهنه های مناسب با ظرفیت اکولوژیک که طبعا پایداری را به همراه خواهد داشت را برای استان پیشنهاد می کند. با توجه به حساسیت خلیج فارس و تهدیدات مختلف عوامل زیست محیطی در این منطقه پیشنهاد می گردد که به منظور کاهش پیامدهای پرورش ماهیان دریایی در قفس ترجیحا گونه های بومی و سازگار با شرایط اکولوژیکی خلیج فارس و دریای عمان در اولویت اول قرار گیرد.

Keywords:

پرورش ماهیان دریایی در قفس , رویکرد اکوسیستمی , توان اکولوژیک .