اثربخشی معنویت درمانی بر کاهش عدم توجه زناشویی و بدرفتاری عاطفی و روانی زناشویی زوجین

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی معنویت درمانی بر کاهش عدم توجه زناشویی و بدرفتاری عاطفی و روانی زناشویی زوجین بود. این پژوهش، نیمه آزمایشی و از نوع پیش آزمون - پس آزمون با گروه گواه است. از بین جامعه آماری، ۳۰ نفر با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و بصورت تصادفی در دو گروه آزمایشی و کنترل (در هر گروه ۱۵ نفر گروه آزمایش و ۱۵ نفر گروه کنترل) گمارده شدند. ابزارهای مورد استفاده این پژوهش؛ پرسشنامه های عدم توجه زناشویی پاینز (۱۹۹۶) و بدرفتاری عاطفی و روانی زناشویی باس و پری (۱۹۹۸) بود. یافته ها با استفاده از آزمون تحلیل کواریانس، نشان داد معنویت درمانی با توجه به میانگین عدم توجه زناشویی در زوجین گروه آزمایش نسبت به میانگین گروه گواه، موجب کاهش عدم توجه زناشویی گروه آزمایش شده است. همچنین با توجه به میانگین بدرفتاری عاطفی و روانی زناشویی در زوجین گروه آزمایش نسبت به میانگین گروه گواه، موجب کاهش بدرفتاری عاطفی و روانی زناشویی گروه آزمایش شده است.

Keywords:

معنویت درمانی , عدم توجه زناشویی , بدرفتاری عاطفی و روانی زناشویی , زوجین