پیش بینی خود ناتوان سازی تحصیلی براساس ناگویی هیجانی در دانش آموزان با والدین مشکل دار

مقدمه: خود ناتوان سازی به عنوان شکلی از رفتارهای اجتنابی به طور واضح به کاهش و تخریب عملکرد فرد منجر می شود و شفقت ورزی در سلامت روانی و رفتار به هنجار نقش دارد و دانش آموزی که دچار ناگویی هیجانی بوده در تشخیص هیجانات با مشکل روبرو می شوند. پژوهش حاضر با هدف پیش بینی خود ناتوان سازی تحصیلی براساس ناگویی هیجانی در دانش آموزان دارای والدین با بیماری های خاص در مدارس دولتی شهر شهرستان مرند سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۴۰۱ انجام شد. روش پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی می باشد. جامعه آماری مطالعه حاضر را کلیه دانش آموزان دختر و پسر مقطع دوم دبیرستان مدارس دولتی بوده و برای نمونه گیری از روش نمونه گیری در دسترس استفاده شده است. به دلیل ماهیت موضوع که باید بر روی دانش آموزان والدین دارای مشکل خاص انجام می شد از ابزارهای پرسشنامه شفقت ورزی نف، سنجش ناگویی هیجانی تورنتو و مقیاس خودناتوان سازی استفاده گردید. نتایج: نتایج این پژوهش نشان داد که بین ناگویی هیجانی با خودناتوان سازی تحصیلی رابطه وجود دارد(۰.۰۱p < و ۶۰۸/۰r =). بین مولفه های ناگویی -هیجانی دشواری در شناسایی احساسات، دشواری در توصیف احساسات و تفکر عینی با خودناتوان سازی تحصیلی رابطه وجود دارد. و میزان F محاسبه شده خود ناتوان سازی تحصیلی براساس ناگویی هیجانی و شفقت ورزی معنادار بوده بنابراین متغیرهای پیش بین ناگویی هیجانی و شفقت ورزی توانایی پیش بینی خود ناتوان سازی تحصیلی را دارند. از یافته های پژوهش مسئولین تربیتی، مشاوران و معلمین و مسئولین که در ارتباط با افراد دارای والدین مشکل دار هستند در زمینه های آموزشی، تربیتی و اتخاذ تصمیمات همیاری و کمک به این بیماران و فرزندان آنها می توانند استفاده نمایند.

پیش بینی خود ناتوان سازی تحصیلی براساس ناگویی هیجانی در دانش آموزان با والدین مشکل دار Keywords:

خود ناتوان سازی تحصیلی , ناگویی هیجانی , والدین مشکل دار , دانش آموز