نقش و تاثیر مطالعات جامع خطرپذیری در کاهش آسیب پذیری مخاطرات طبیعی درمحدوده های استانی، نقاط جمعیتی و تاسیسات صنعتی

مطالعه و شناخت مخاطرات طبیعی در محدوده های استانی، نقاط جمعیتی، تاسیسات صنعتی و کشاورزی و ... از ضرورت های توسعه پایدار است. گام اول کاهش آسیب پذیری مخاطرات طبیعی، شناخت و دسته بندی و سپس پهنه بندی آنهاست که طی این فرایند، میزان خطر احتمالی هر مخاطره برآورد می شود؛ در نتیجه، با برآورد میزان آسیب پذیری می توان به راهکارها و نقشه های مدیریت خطرپذیری مخاطرات دست یافت. در زمینه مخاطرات طبیعی نظیر زلزله، سیل، توفان و ... مطالعه جامعی انجام نشده است لذا شاخص ها و معیارهای متفاوت ملاک عمل و مطالعه قرار می گیرد. در نتیجه، خروجی مطالعات با یکدیگر مطابقت ندارد و نمی توان تلفیقی صحیح از میزان خطر مخاطرات طبیعی بدست آورد. برای جلوگیریاز این گونه کاستی ها، اگر مطالعات جامع مخاطرات طبیعی و خطرپذیری در محدوده های فوق در یک سازمان دارای جامعیت در سوانح طبیعیانجام پذیرد می تواند کمبودهای مربوط به عدم تطابق شاخص ها و معیارهای مطالعات پهنه بندی مخاطرات را برطرف نماید. همچنین با استفاده از آنها، می توان ارزیابی و برآورد بهتر و دقیق تری از میزان آسیب پذیری نقاط و پهنه های مطالعاتی بدست آورد، که در نهایت منجر به دستیابی به راهکارها و نقشه های دقیق تر مدیریت ریسک مخاطرات طبیعی نسبت به روند موجود می شود. این نقشه ها در برنامه ریزی های کلان مدیریتی در سطوح مختلف بکار آمده و در تصمیم گیری ها و هدایت منابع مالی به مناطق با خطرپذیری بالا، بسیار مفیدند؛ همچنین سبب جلوگیری از اتلاف منابع مالی و مطالعات تکراری شده و راهنمای مفیدی برای اولویت بندی تخصیص هزینه خواهد بود

Keywords:

مخاطرات طبیعی , آسیب پذیری , پهنه بندی , مطالعات جامع , مدیریت خطرپذیری