مدیریت دانش روشی سیستماتیک برای تشخیص، سازماندهی و به اشتراک گذاشتن دانش در سازمان است که می تواند درنهایت به تولید دانش بیشتر در سازمان نیز منجر شود. امروزه مدیران ارشد سازمان ها دریافته اند که سرمایه های دانشی در سازمان از اهمیت فوق العاده ای برخوردار بوده و می بایست توان زیادی را برای مدیریت سرمایه های دانشی و دانش نهفته در فرایندهای سازمان خود صرف کنند. از طرفی، گاه فرایندهاو منابع سازمان از کارایی کافی برخوردار نبوده و مدیران را به اندیشه هایی چون مهندسی مجدد، فرایندها جهت اصلاح مکانیسم ها و فرایندهای سازمان خود وا می دارند. ولی سوال اینجاست که بین مدیریت دانش و مهندسی مجدد، کدام یک می بایست در ابتدا در دستور کار سازمان قرار گیرد تا بهترین نتیجه عاید سازمان شود؟ در این مقاله بعد از ارائه تعاریفی از مدبربت دانش و مهندسی مجدد، مزایای پیاده سازی آن ها را بر می شمریم. سپس سناریو های مربوط به چگونگی وترتیب پیاده سازی آن ها را بیان نموده و یک راهکارمناسب برای موفقیت در پیاده سازی هر دوی موضوعات مذکور را ارائه می نماییم