بازتاب داستان خضر (ع) در دیوان اشعار بدر چاچی

اغلب شاعران جهان اسلام، بنا به دلایلی از قبیل: پند و اندرز، تقدس بخشیدن به اشعارخویش، خلق معانی زیبا و تصاویر بدیع به سرگذشت پیامبران و اسامی آنها اشاره کرده اند.از میان پیامبران، حضرت خضر (ع)، سرگذشت و رویدادهای زندگانی وی از قبیل رفتنبه ظلمات، دست یافتن به چشمه بقا (آب حیوان) و داشتن عمر جاودانی در اشعار شاعرانو آثار نویسندگان بازتاب گسترده ای داشته است. بدر چاچی نیز از جمله شعرای نامی قرنهشتم در هندوستان است که با بهره گیری از اوصاف و زندگی پیامبران اشعار خویش رامتبرک ساخته و در خلق تصویرهای شعری و مدح پادشاهان و ممدوحان از پیامبران واولیاء الله مانند یوسف، سلیمان نبی، موسی، عیسی، نوح و خضر علیهم ا السلام نام برده وبهر همند شده است. این پژوهش در صدد معرفی این شاعر و بررسی و تحلیل بازتاب اوصافو زندگی حضرت خضر (ع) در اشعار بدر چاچی است. وی در دیوان اشعار خود ۱۷ بار بهطور مستقیم از حضرت خضر (ع یاد کرده و بخشهایی از داستان زندگی آن حضرت رااز جمله آب حیات، همراهی الیاس و اسکندر خضر را در طلب آب بقا و رفتن به ظلماتو ... بازگو نموده است. وی از این مضامین بیشتر در وصف ممدوحان خود بهره جسته ودر بسیاری از موارد ممدوح و معشوق را از نظر رتبه و مقام بالاتر از خضر دانسته است؛مثلا در بیتی اسب ممدوح را به رخش و گرد و غبار برخاسته از سم آن را به آب بقا مانندکرده یا یا ممدوح را در علم و دانایی به خضر شبیه دانسته است؛ همچنین در بیتی خاکآستانه ممدوح را از آب حیات باارزش توصیف کرده است و با استفاده از آرایه اغراق دربیتی خضر را شرابدار و ساقی ممدوح تصور نموده است

Keywords:

قرآن , حضرت خضر (ع) , آب حیات , بدر چاچی , دیوان اشعار