تاثیر مقدار شاخص پراکنده رویی و فشردگی در کاربری زمین در ترافیک شهر تهران

در بوجود آمدن سفرهای شهری عواملی همچون عوامل پراکنده رویی به پیرامون و فشردگی مرکزیت کلانشهرها راتهدید می کند که مستقیما بر ترافیک های درون شهری تاثیر دارند. در این مقاله سعی گردید با استفاده از پایگاهداده های آماری از سالنامه های آماری شهر تهران در سال ۱۳۹۵ مربوط به داده های کاربری زمین و جمعیت شهر تهراندر مناطق ۲۲ گانه کلانشهر تهران پرداخته شود بدین منظور با استفاده از داده های واقعی و بخش پیشنهادی از مطالعهمیدانی بر ۳۸۴ نفر نمونه گیری با فرمول کوکران از کارمندان ادارات بخش مرکزی شهر تهران به بررسی ارتباط میانعوامل موثر در مدل نامبرده با استفاده از نرم افزار SPSS و بدست آوردن ضرایب همبستگی در آزمون های آماری صور ت گرفته و پرداخته و میزان همبستگی متغیرهای شاخص فشردگی، پراکندگی رویی با کاربری زمین نیز محاسبه شد. سپس عامل محیط زیستی تمایل افراد به بومی سازی محل اشتغال از محل سکونت بوسیله پرسشنامه محقق ساخته جمع آوری اطلاعات گردید. براساس نتایج حاصله همانطور که خطر پراکنده رویی در پیرامون شهر تهران و فشردگی در بخش مرکزی تهران احساس می شود که اثر مستقیم بر ترافیک و آلودگی هوای تهران دارد، پیشنهاد بومی سازی محل اشتغال نسبت به سکونتگاه افراد شاغل در مراکز دولتی می تواند شرایط مدل را به میزان ۷۱ درصد طبق نتایج حاصل از همبستگی بدست آمده در مطالعه میدانی صورت گرفته بدست می آید. به عبارتی دیگر با درنظر گرفتن مدل در نظر گرفته شده با شاخص پراکنده رویی شهر تهران و شاخص فشردگی مرکزیت تهران با مدل رگرسیون از تابع نمایی در نتایج بدست آمده نشان داد با بومی سازی به خوبی شرایط کاربری های مسکونی و اداری از برازندگی مناسب برخوردار می گردد و پیشنهاد مذکور می تواند به طور غیرمستقیم ۷۱ درصد از ترافیک تهران کاهش دهد.

Keywords:

اثرات کاربری زمین , حمل و نقل , محیط زیست , شهر تهران