تحلیل و مدلسازی برتری سیستم مترو از نظر دسترسی به فرودگاه: مطالعه موردی فرودگاه مهرآباد تهران

یکی از مهم ترین مسئولیت های برنامه ریزان فرودگاه، افزایش بهره وری دسترسی زمینی به فرودگاه برای رسیدن بهتوسعه پایدار بوده است. به منظور بهبود دسترسی سیستم مترو فعلی به فرودگاه مهرآباد (تهران)، در طول شش روز،۳۵۶ پرسشنامه به صورت حضوری برای ین مطالعه پیمایش شد. منطقه ۲ تهران با ۲۳ سفر پرطرفدارترین منطقهتهران و تاکسی اینترنتی با ۱۲ سفر از آن منطقه پرطرفدارترین وسیله حمل و نقل بوده است. در مقایسه با سایرروشهای حمل و نقل، سیستم مترو از نظر دسترسی به فرودگاه مهرآباد عملکرد آماری بهتری داشته است. متغیرهایمهم در تمایز و رفتار شیوه های سفر برای دسترسی به فرودگاه برای همه سیستم ها با اجرای مدل های پروبیت باینریبررسی شدند. مهم ترین فاکتور در سناریو، هزینه سفری است که برای رسیدن به فرودگاه پرداخت می شود و به دنبالآن کاربریسند بودن شیوه جزء اولویت مسافران است. برای مسافران تفریحی که بیشتر به فکر هزینه ها هستند تا صرفهجوبی در زمان، مترو گزینه معقولی بوده است. کاهش زمان سفر با حمل و نقل همگانی همچنین نشان داده است کهسهم بازار حمل و نقل خصوصی از جمله تاکسی را کاهش می دهد. علاوه بر این، در بخش نوآوری این تحقیق, دادهترجیحی مسافران در آینده برای دسترسی به فرودگاه از طریق شبکه های حمل ونقل در ازای بهبود سیستم راه آهنفعلی، بر اساس پاسخ های مسافران خودروی شخصی و تاکسی. بررسی شد. مدل نشان داد که مسافران کاری و کسانیکه قبلا با وسیله نقلیه شخصی به فرودگاه سفر کرده اند، کمترین علاقه را به تغییر شیوه در آینده دارند.

Keywords:

رفتار سفر , انتخاب شیوه , دسترسی به فرودگاه , مدل پروبیت