سیویلیکا را در شبکه های اجتماعی دنبال نمایید.

دلایل توسعه طنز در دوره ی سلجوقیان

Publish Year: 1401
Type: Journal paper
Language: Persian
View: 202

This Paper With 45 Page And PDF Format Ready To Download

Export:

Link to this Paper:

Document National Code:

JR_ADAB-3-4_005

Index date: 17 June 2023

دلایل توسعه طنز در دوره ی سلجوقیان abstract

رشد انواع طنزهای ادبی، زبانی، داستانی با موضوعات فکری، فلسفی، اجتماعی و سیاسی از خصوصیات عصر سلجوقی است. در این عهد، از یک سو پادشاهان و اهل تصوف گرایش به جانب داری از فرهنگ عوام پیدا کردند و از سوی دیگر شاعران و نویسندگان، به دلیل رشد سواد جامعه به ارتقای زبانی و ادبی هنر خود پرداختند و آثار دشواری پدید آوردند. از آن جایی که پادشاهان و عامه مردم ذهنیت ساده ای داشتند، شاعران از عنصر طنز و داستان های منظوم برای برقراری ارتباط با آنان استفاده کردند. در این میان انواع هزل و هجو نیز که از خواسته های مشترک شاهان و توده های مردم بود به عنوان یکی از انواع تفنن ها و تفریحات و نیز به عنوان یک وسیله داوری درباره دوران، توجه شاعران و شاهان را به خود جلب کرد. کارکردهای دیگر هجو و هزل در این دوره عبارت است از: ابزار نشان دادن ناخرسندی شاعران از بی توجهی حاکمان به هنر آن ها، وسیله ای برای رقابت شغلی بین شاعران و نیز نشان دادن واقعیت های روزگار، انتقاد از خساست ها و تبعیض ها و هم چنین انتقام گیری از پدید آورندگان نابه سامانی ها.

دلایل توسعه طنز در دوره ی سلجوقیان Keywords:

دلایل توسعه طنز در دوره ی سلجوقیان authors

قهرمان شیری

استاد زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه بوعلی سینا، همدان، ایران

مراجع و منابع این Paper:

لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :
_ انوری ابیوردی (۱۳۳۷)، دیوان انوری، ۲ ج، به اهتمام ...
_ بهزادی اندوهجردی، حسین (۱۳۸۳)، طنزپردازان ایران، تهران: دستان ...
_ جاجرمی، محمد بن بدر (۱۳۵۰)، مونس الاحرار فی دقائق ...
_ جمال الدین محمد بن عبدالرزاق اصفهانی (۱۳۲۰)، دیوان استاد ...
_ جوادی، حسن (۱۳۸۴)، تاریخ طنز در ادبیات فارسی، تهران: ...
_ حلبی، علی اصغر (۱۳۷۷)، تاریخ طنز و شوخ طبعی ...
_ خاقانی شروانی، بدیل بن علی (۱۳۸۲)، دیوان خاقانی، تصحیح ...
_ خیام نیشابوری، عمر (۱۳۳۹)، رباعیات حکیم خیام نیشابوری، به ...
_ راوندی، محمد بن علی بن سلیمان (۱۳۸۶)، راحه الصدور ...
_ سنایی غزنوی، حکیم ابوالمجد مجدودبن آدم (۱۳۶۲)، دیوان اشعار ...
_ سنایی غزنوی، حکیم ابوالمجد مجدودبن آدم (۱۳۳۶)، دیوان حکیم ...
_ سنایی غزنوی، حکیم ابوالمجد مجدودبن آدم (۱۳۵۹)، حدیقه الحقیقه ...
_ سوزنی سمرقندی (۱۳۳۸)، دیوان حکیم سوزنی سمرقندی، تصحیح ناصرالدین ...
_ شفیعی کدکنی، محمدرضا (۱۳۹۰)، تازیانه های سلوک، نقد و ...
شیری، قهرمان (۱۳۹۸)، تکوین و تکامل نثر فارسی، تهران: نشر ...
صفا، ذبیح الله (۱۳۶۳)، تاریخ ادبیات در ایران، ج۱، چاپ ...
صفا، ذبیح الله (۲۵۳۶)، تاریخ ادبیات در ایران، جلد۲، چاپ ...
عطار، فریدالدین محمد بن ابراهیم نیشابوری (۱۳۸۶)، مصیبت نامه، مقدمه، ...
عطار، فریدالدین محمد بن ابراهیم نیشابوری (۱۳۸۷)، الهی نامه، تصحیح ...
عنصر المعالی کیکاوس بن اسکندر بن قابوس بن وشمگیر بن ...
عوفی، محمد (۱۹۰۶)، لباب الالباب، به سعی و اهتمام و ...
فروزانفر، بدیع الزمان (۱۳۸۷)، سخن و سخنوران، تهران: زوار ...
کارگر جهرمی، فاطمه؛ عباس احمدوند و زهیر صباحیان گرجی (۱۳۹۵)، ...
مهستی گنجوی (۱۹۸۵)، رباعیات، ترتیب دهنده و مقدمه: رفائیل حسینوف، ...
نظامی عروضی سمرقندی (۱۳۲۷ق)، احمد بن عمر بن علی، چهارمقاله، ...
نمایش کامل مراجع