کارایی روش های شیمیایی و فیزیکی نرم سازی آب سخت در کاهش ناسازگاری کاتیون های آب سخت با علف کش گلایفوسیت

وقتی آب حامل سم­پاشی حاوی میزان بالایی از کاتیون­های تک، دو و یا چند ظرفیتی باشد، کارایی علف­کش­های اسیدی ضعیف کاهش خواهد گرفت. در یک آزمایش دز-پاسخی که در گلخانه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد در قالب طرح کاملا تصادفی به صورت فاکتوریل اجرا گردید، شش مقدار از علف­کش گلایفوسیت (مقادیر ۰، ۸۱/۱۲، ۶۲/۲۵، ۲۵/۵۱، ۵/۱۰۲ و ۲۰۵ گرم ماده موثره در هکتار) با حامل­های پاشش آب مقطر و آب مقطر به همراه ۵/۰ گرم در لیتر از کربنات­های پتاسیم، سدیم، کلسیم، منیزیم و آهن بر روی علف­هرز تاتوره پاشیده شد. هر یک از این تیمارها با و بدون کاربرد سولفات آمونیوم، نیترات آمونیوم، اسید سیتریک و فسفات پتاسیم و میدان مغناطیسی بکار برده شدند. وقتی آب مقطر به عنوان حامل پاشش استفاده شد، کارایی گلایفوسیت با کاربرد هر یک از روش­های نرم­سازی آب سخت به طور معنی­داری افزایش یافت. در این بین، سولفات آمونیوم موثرترین ترکیب مورد استفاده بود که باعث افزایش کارایی ۰۳/۴ برابری نسبت به آب سخت شد. کارایی گلایفوسیت در کنترل تاتوره که با حامل پاشش حاوی کربنات پتاسیم بکار برده شده بود کاهش نیافت، ولی کارایی این علف­کش وقتی با حامل­های پاشش حاوی کربنات کلسیم، منیزیم، سدیم و آهن بکار برده شده بود به طور معنی­داری کاهش یافت. در بین انواع کاتیون­ها، حامل پاشش حاوی کاتیون آهن بیشترین اثر منفی را بر کارایی گلایفوسیت داشت. بجز فسفات پتاسیم که فقط دارای تاثیر کمی در تقلیل اثرات ناسازگار حامل پاشش حاوی کربنات کلسیم داشت، سایر روش­های نرم­سازی آب سخت قادر بودند تا بر اثرات منفی حضور کاتیون­ها در آب سخت به طور کامل فایق آیند. زمانی که از حامل­های پاشش حاوی کربنات سدیم، منیزیم و آهن استفاده شد، تفاوت معنی­داری بین عملکرد سولفات آمونیوم و میدان مغناطیسی در نرم­سازی آب سخت مشاهده نشد.

Keywords:

تاتوره , مواد افزودنی , میدان مغناطیسی