رابطه ساختاری هوش هیجانی و تمایزیافتگی خود با ثبات ازدواج: نقش میانجیگری صمیمیت
Publish Year: 1401
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 253
This Paper With 30 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_EDUC-10-19_004
تاریخ نمایه سازی: 29 خرداد 1402
Abstract:
برپایه نظام های خانواده بوئن، میزان تمایزیافتگی خود، عاملی مهم در تعیین کیفیت روابط زناشویی و ثبات آن است. شناخت و مدیریت هیجانات خود و همسر، نقشی اساسی در این ثبات ایفا می کند و صمیمیت نیز به ویژه در ثبات بخشیدن به ازدواج، نقشی مهم دارد. هدف از این پژوهش، تعیین رابطه دو متغیر هوش هیجانی و تمایزیافتگی خود با پایداری ازدواج ازطریق میانجیگری صمیمیت است. این پژوهش، توصیفی و ازنوع همبستگی است و جامعه آماری آن، افراد متاهل و زوجین مراجعه کننده به مراکز مشاوره منطقه های دو و پنج تهران را شامل می شود. با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس، ۳۴۵ نفر مرد و زن در سال ۱۳۹۹برای شرکت کردن در پژوهش انتخاب شدند و افراد موردنظر، پرسشنامه های شاخص بی ثباتی ازدواج بوث، جانسون و ادواردز (۱۹۸۳)، هوش هیجانی گریوز و برادبری (۲۰۰۵)، تمایزیافتگی خود اسکورن و فریدلندر (۲۰۰۳)، و مقیاس صمیمیت واکر و تامپسون (۱۹۸۳) را تکمیل کردند. در تجزیه وتحلیل آماری از ضریب همبستگی پیرسون و برای برازش مدل از روش مدل یابی معادلات ساختاری (SEM) و تحلیل مسیر استفاده شد. یافته ها نشان می دهند میان ضریب مسیر کل هوش هیجانی با ثبات ازدواج (۰۱/۰>p، ۶۰۹/۰=β) و تمایزیافتگی خود با ثبات ازدواج (۰۵/۰>p، ۲۲۶/۰=β) و صمیمیت با ثبات ازدواج (۰۱/۰>p، ۴۵۱/۰=β)، رابطه ای مثبت و معنادار وجود دارد. درنهایت، ضریب مسیر غیرمستقیم هوش هیجانی و ثبات ازدواج (۰۱/۰>p، ۲۸۸/۰=β) و ضریب مسیر غیرمستقیم تمایزیافتگی خود و ثبات ازدواج (۰۵/۰>p، ۰۸۲/۰=β)، مثبت و معنادار بود و بنابراین، نقش واسطهای صمیمیت بین تمایزیافتگی خود و هوش هیجانی با ثبات ازدواج تایید می شود. تمایزیافتگی خود، هوش هیجانی و صمیمیت درمجموع، ۴۹ درصد از واریانس ثبات ازدواج را تبیین میکنند و در این حوزه، برگزارشدن کارگاه های آموزشی برای شناخت و ارتقای هوش هیجانی، تمایزیافتگی، صمیمیت و مولفه های آن جهت ثبات ازدواج توصیه می شود.
Keywords:
Authors
امیر حسین شاه نوش فروشانی
دانشجوی دکتری مشاوره، گروه مشاوره، واحد رودهن، دانشگاه آزاد اسلامی، رودهن، ایران.
پانته آ جهانگیر
استادیار گروه مشاوره، واحد رودهن، دانشگاه آزاد اسلامی، رودهن، ایران.
احمد باصری
استادیار گروه روانشناسی، دانشگاه امام حسین (ع)، تهران، ایران.
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :