پیش بینی حس انسجام زنان دارای کودک مبتلا به ناتوانی یادگیری بر اساس خودکارآمدی و حمایت اجتماعی

بسیاری از اعضای خانواده خصوصا مادران از اثرات منفی داشتن یک کودک با نیازهای ویژه خصوصا کودک مبتلا به ناتوانی یادگیری رنج می برند. هدف از پژوهش حاضر پیش بینی حس انسجام زنان دارای کودک مبتلا به ناتوانی یادگیری بر اساس حمایت اجتماعی و خودکارآمدی بود. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه مادران دارای کودک مبتلا به ناتوانی یادگیری مراجعه کننده به مراکز درمانی شهر تبریز در سال ۱۴۰۰ بود که از بین آنها با روش نمونهگیری هدفمند تعداد ۳۰۰ نفر به عنوان نمونه انتخاب و پرسشنامههای حس انسجام، حمایت اجتماعی و خودکارآمدی را تکمیل نمودند. اطلاعات به دست آمده با روش آماری ضریب همبستگی و رگرسیون چندگانه با کمک نرم افزار ۱۷-SPSS تجزیه تحلیل گردید. یافتهها نشان داد خودکارآمدی (۰۰۱/۰p= ، ۱۷۷/۰ β=) و حمایت اجتماعی (۰۰۱/۰p= ، ۲۸۹/۰ β=) به طور همزمان ۱۵ درصد از تغییرات «حس انسجام» مادران دارای کودک مبتلا به ناتوانی یادگیری را تبیین میکنند. با استفاده از نتایج میتوان پیشنهاد نمود با برگزاری کارگاه ها و کلاس های آموزشی در تشریح نقش حمایت اجتماعی و تقویت خودکارآمدی در جهت تقویت حس انسجام مادران دارای کودک مبتلا به اختلال یادگیری اقدام نمود.

پیش بینی حس انسجام زنان دارای کودک مبتلا به ناتوانی یادگیری بر اساس خودکارآمدی و حمایت اجتماعی Keywords:

حس انسجام , حمایت اجتماعی , خودکارآمدی , ناتوانی یادگیری