بررسی خردمندی ، سازگاری اجتماعی ،خود کارآمدی و حس انسجام در دانشجویان دانشگاه فردوسی مشهد (مطالعه جنسیت، مقطع تحصیلی و دانشکده)

پژوهش حاضر با هدف بررسی خردمندی ، سازگاری اجتماعی ،خود کارآمدی و حس انسجام بر روی دانشجویان رشته های مختلف مقاطع کارشناسی، کارشناسی ارشد و دکترای دانشگاه فردوسی مشهد انجام شد. جامعه ی پژوهش شامل کلیه ی دانشجویان مشغول به تحصیل در سال 1398-1399 بود که از میان آن ها تعداد 167 نفر ( 96 دانشجوی کارشناسی، 60 دانشجوی کارشناسی ارشد و 11 دانشجوی دکترا) انتخاب شدند. و به پرسشنامه های خرد آردلت ( 2011 ) پرسشنامه سازگاری بل ( 1961 )، پرسشنامه خودکارآمدی شرر و همکاران ( 1982 ) و پرسشنامه حس انسجام فلنسبورگ (2006) پاسخ دادند. برای آزمون فرضیه ها از آزمون های تی مستقل و تحلیل واریانس استفاده شد. نتایج آزمون تی نشان داد که بین هر چهار متغییر های پژوهش در جنسیت تفاوت معناداری وجود ندارد. در آزمون تحلیل واریانس بین هر چهار متغیر در دانشکده های مختلف تفاوت معناداری مشاهده نشد. همچنین در آزمون تحلیل واریانس در متغپرهای خردمندی و خود کار آمدی و حس انسجام تفاوت معناداری بین مقاطع تحصیلی مختلف وجود دارد. اما بین سازگاری اجتماعی و مقاطع تحصیلی تفاوتی مشاهده نشد.

Keywords:

خردمندی , سازگاری اجتماعی , خود کار آمدی , حس انسجام , دانشجویان