بررسی رابطه بین میزان رعایت هنجارهای اجتماعی و میزان رضایت شغلی (مطالعه موردی: معلمان شهر مشهد)

هنجارهای اجتماعی، مقررات و انتظاراتی هستند که از طریق آن جامعه رفتار اعضای خود را هدایت می کند. رعایت هنجارهای اجتماعی موجب افزایش حمایت اجتماعی، همکاری و مشارکت در فعالیت ها و در نتیجه بهبود اوضاع سازمان و بالطبع رضایت شغلی افراد می گردد. هدف مقاله حاضر بررسی رابطه بین رعایت هنجارهای اجتماعی و رضایت شغلی در معلمان شهر مشهد می باشد. روش پژوهش در این مطالعه، پیمایش و به لحاظ زمانی مقطعی می باشد. جمعیت آماری تحقیق معلمان شهر مشهد بوده که تعداد ۲۹۸ نفر از آن ها از طریق فرمول کوکران و به روش نمونه گیری طبقه ای نسبی مورد بررسی قرار گرفته اند. داده ها با استفاده از پرسش نامه محقق ساخته برای اندازه گیری هنجارهای اجتماعی و پرسش نامه استاندارد رضایت شغلی که اعتبار آن ها به روشی محتوایی و پایایی آن از طریق آلفای کرونباخ اندازه گیری شد جمع آوری شده است. براساس نتایج این تحقیق، میانگین نمره رعایت هنجارهای اجتماعی ۵/۷۰ و میانگین نمره رضایت شغلی پاسخ گویان ۵۴/۶۸ بوده است. متغیرهای جنس، سن و سطح تحصیلات تاثیر معناداری بر رضایت شغلی نداشته اما تاهل، مقطع تحصیلی و رعایت هنجارهای اجتماعی و ابعاد آن بر رضایت شغلی تاثیر معناداری داشته است. تحلیل رگرسیون نشان می دهد که پنج متغیر سابقه کار، جنسیت و هنجارهای کنش مشترک، احساس اثربخشی و ارزش زندگی حدود ۱۸درصد واریانس رضایت شغلی معلمان را تبیین می کنند.

Keywords:

هنجارهای اجتماعی , رضایت شغلی , کنش مشترک , احساس اثربخشی , معلمان , مشهد