مروری بر رویکرد تعاملی در آموزش علوم تجربی (مطالعه موردی یک درس در پایه دوم وششم)

هدف درس علوم تجربی صرفا آموزش و انتقال دانش به فراگیران نیست، بلکه هدف اصلی این درس، پرورش روش های پژوهش و حل مسئله در دانش آموزان می باشد و از طریق تدریس این درس به شیوه های نوین، می توان نگرش و انگیزه و خلاقیت دانش آموزان را افزایش داد. معلمان برای دستیابی به اهداف آموزشی خود نیازمند مجموعه ای از مهارت ها هستند. مدتهاست که معلمان و اساتید در تلاش برای انتقال مفاهیم به روشی بهتر، آسان تر و پربازده تر هستند که این نیاز و تلاش، سبب ابداع و ایجاد روش های نوین تدریس در نظام آموزش و پرورش شده است. یکی از این روش های نوین تدریس، روش تدریس تعاملی می باشد. تدریس تعاملی دانش آموزان را برمی انگیزد، بصورت همیار باهم کار کنند تا به هدف مشترکی دست یابند. نقش معلم در این روش در مقایسه با روش سنتی متفاوت است و معلم باید تسهیل گر خوبی در اجرای موفقیت آمیز آن باشد. هدف از این پژوهش، شناخت بیشتر مبانی نظری و ویژگی ها و مزایای یادگیری تعاملی و چگونگی طراحی آموزشی بر مبنای رویکرد تعاملی در آموزش علوم تجربی است. در راستای این هدف، در پژوهش حاضر به جمع آوری اطلاعات به روش مطالعات کتابخانه ای و اسنادی به منظور بررسی یافته های پیشین پرداخته شده است. نتایج به دست آمده نشان می دهد که آموزش علوم تجربی با روش تعاملی به دلیل درگیرشدن دانش آموز در فرایند تدریس می تواند در تسهیل و تعمیق مطالب به دانش آموزان کمک کننده باشد. همچنین رویکرد تعاملی به دلیل گروهی شدن و مشارکتی کار کردن موجب افزایش اعتماد به نفس در دانش آموزان می شود.

مروری بر رویکرد تعاملی در آموزش علوم تجربی (مطالعه موردی یک درس در پایه دوم وششم) Keywords:

رویکرد تعاملی , علوم تجربی , تدریس فعال , یادگیری مشارکتی