سنجش میزان اثر بخشی آموزش عالی بر توانمندی های آینده شناسی و موفقیت تحصیلی دانشجویان (مطالعه موردی- دانشگاه شهید چمران اهواز)

برای درک صحیح تر تأثیر در رشته ها و مقاطع مختلف تحصیلی دانشگاه بر توانمندی دانشجویان در فهم بهتر آینده، محاسبه و برنامه ریزی برای پیش بینی آینده، آمادی روانی برای رویارویی و همچنین توانایی روش شناختی برای پیش بینی آینده، با انتخاب 400 دانشجو (319 کارشناسی و 81 کارشناسی ارشد) به شیوه تصادفی مرحله ای و تکمیل پرسشنامه ای با 45 گویه و 4 مؤلفه، تحقیقی توصیفی انجام شد. طبق نتایج، از بین مؤلفه ها، متغیرهای توانایی محاسبه و پیش بینی، و درک مفهومی با موفقیت تحصیلی دانشجویان رابطه معنادار دارند. با استفاده از روش تحلیل رگرسیون مشخص شد که متغیر توانایی محاسبه و پیش بینی قادر است تا 24 درصد واریانس موفقیت تحصیلی را پیش بینی نماید. تفاوت بین دانشجویان کارشناسی و کارشناسی ارشد و همچنین دختران و پسران در هیچ یک از موارد معنا دار نیست. دانشجویان علوم انسانی در مقایسه با دانشجویان فنی و مهندسی میانگین نمره بیشتری در متغیر درک مفهومی دارند و تفاوت این دو گروه معنادار است ) F-4/67 و P≤0/05) همبستگی بین همه مؤلفه ها با یکدیگر و با کل پرسشنامه بالا و معنادار بوده و آلفا کرانباخ 0/89 بیانگر پایانی مطلوب پرسشنامه است. با لحاظ نقطه برش 3/5 به عنوان نقطه مطلوب مفروض، مشخص شد که در همه مؤلفه ها و در کل پرسشنامه، میانگین نمرات دانشجویان در فلمرو آینده شناسی پائین تر از حد مطلوب است و این تفاوت در همه موارد معنادار می باشد.