مروری بر انواع روش های ساخت بتن خودترمیم

بتن به دلیل استحکام، دوام و هزینه نسبتا پایین، ماده ای است که در سراسر جهان، کاربرد بسیاری در ساخت وساز دارد. بااین حال، ترک برداشتن و تخریب بتن، حتی در ابتدای عمر آن، اجتناب ناپذیر است. ازاین رو، قطعا به تعمیر و ترمیم نیاز دارد. با توجه به این که بتن، در بیشتر موارد، بدون پوشش در محیط استفاده می شود و شرایط محیطی در طول عمر آن بسیار موثر است، استفاده از روش هایی برای افزایش دوام و طول عمر آن الزامی به نظر می رسد. براساس آمار به دست آمده از مقاله ها، پژوهش ها، آزمایش ها و مشاهدات عینی، گاهی هزینه تعمیر و ترمیم سازه، از هزینه ساخت آن هم بیشتر است. ترک های بتنی، دلیل اصلی کاهش عمر سازه های بتنی اند. بنابراین، از نظر اقتصادی، مقرون به صرفه تر است که به جای این که ترک های کوچک را پس از ایجاد ترک های بزرگ ترمیم کنیم، از رشد ترک های کوچک در لحظه ظهورشان جلوگیری کنیم. بدین منظور، بهترین راهکار این است که مواد ترمیم کننده، از قبل، برای بهبود ترک های زودرس، به بتن اضافه شوند که اصطلاحا به این روش «خودترمیمی» گفته می شود. ازاین رو، بتن خودترمیم در جهان، به ویژه در سال های اخیر، جایگاه ویژه ای در صنعت ساخت وساز یافته است. در مقاله حاضر، تعدادی از این روش ها بررسی و با هم مقایسه می شوند تا مشخص شود که کدام روش قابلیت صنعتی شدن بیشتری دارد.

Keywords:

بتن خودترمیم , میکروکپسوله کردن , بتن باکتریایی , افزودنی های معدنی , نانوذرات