نگرش دانش آموزان مقطع ابتدایی در خصوص میزان اوقات فراغت

هدف از پژوهش حاضر مقایسه نگرش دانش آموزان دوره دوم ابتدایی شهرکرد در خصوص میزان اوقات فراغت بر اساس چهار فصل سال است. پژوهش حاضر توصیفی _مقایسه ای است و به روش پیمایشی انجام گردیده است. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان دختر و پسر مقطع ابتدایی شهرکرد است (N=۱۶۴۴۶). که در مقطع ابتدایی ۲۰۰ نفر دختر و ۲۰۰ نفر پسر به صورت تصادفی بر اساس جدول حجم نمونه گرجسی و مورگان برای نمونه تحقیق انتخاب شدند (n=۴۰۰). برای دستیابی به اهداف تحقیق، از پرسشنامه مشخصات فردی و پرسشنامه محقق ساخته استفاده شد. روایی پرسشنامه به تایید ۱۰ نفر از متخصصین رسید و پایایی آن با استفاده از روش آلفای کرونباخ ۰/۸۶ محاسبه شد. به منظور تجزیه و تحلیل اطلاعات جمع آوری شده از روش های آماری توصیفی شامل شاخصهای گرایش مرکزی نظیر فراوانی، درصد، میانگین، انحراف معیار و در بخش آمار استنباطی از آزمون کالموگروف اسمیرنوف جهت اطمینان از طبیعی بودن توزیع نمرات نمونه، آزمون تعقیبی توکی در صورت وجود اختلاف معنی دار و از آزمون تحلیل واریانس در صورت وجود بیش شرطهای آزمون های پارامتریک با اندازه گیری های مکرر جهت مقایسه میزان اوقات فراغت دانش آموزان براساس فصول سال برای آزمون فرضیه های تحقیق با کمک نرم افزار spss استفاده شد. نتایج حاصل از تحقیق نشان داد که میانگین میزان اوقات فراغت دانش آموزان درفصل تابستان بیشتر از سه فصل دیگر بوده است. بین میزان اوقات فراغت دانش آموزان بر اساس فصل های بهار، تابستان، پاییز و زمستان تفاوت معناداری وجود دارد (۰/۰۵). همچنین بین میانگین اوقات فراغت بهار و تابستان با دو فصل دیگر به طور معناداری تفاوت وجود دارد. با توجه به نتایج تحقیق این گونه استنباط می گردد که شرایط آب و هوا و همچنین طول شبانه روز و فراغت از تحصیل، بر روی میزان اوقات فراغت دانش آموزان دختر و پسر اثر گذار است.

Keywords:

نگرش , دانش آموزان , مقطع متوسطه , اوقات فراغت