چالشهای اعطای مرخصی و تاثیر آن بر تامین سلامت روانی زندانیان

در میان حق های بشری حق بر سلامت از ضروری ترین و اساسی ترین حقوق هر فرد بشری صرف نظر از جنسیت، قومیت ،مذهب ،نژاد عقیده ی سیاسی و به شمار میرود تامین سلامت جسمی و بالاخص سلامت روانی زندانیان یکی از مهمترین وظایفی است که علاوه بر تاکید در اسناد بین المللی در آیین نامه ی اجرایی سازمان زندانها و اقدامات تامینی و تربیتی کشور مورد توجه جدی قرار گرفته است. تامین سلامت جسمی با حضور پزشکان و پرستاران و پیشبینی برنامه های ورزشی و نظافت و پاکیزگی در زندان به دست می آید اما تامین سلامت روانی علاوه بر این که بایستی در امتداد سلامت جسمی قرار گیرد، به توجه ویژه و تخصصی تری نیاز دارد. علاوه بر پیش بینی حضور روانشناسان و اجرای برنامه های مختلف در زندان جدایی افراد از خانواده آسیبهای متعددی را برای سلامت روان افراد در پی دارد که برای حل این مشکل راهکار اعطای مرخصی به زندانیان در آیین نامه اجرایی سازمان زندانها پیش بینی شده است. حق بودن اعطای مرخصی به زندانیان در سابقه ی فقهی مسائل زندان مورد توجه قرار نگرفته و در اسناد بین المللی نظام زندانبانی نیز نشان چندانی از آن وجود ندارد در این نوشتار که به شیوهی توصیفی و بر پایه ی مطالعات کتابخانه ای به رشته تحریر درآمده است ضمن بررسی مواد قانونی در خصوص مرخصی در قانون آیین دادرسی کیفری و آیین نامه اجرایی سازمان زندانها به بررسی این سوال خواهیم پرداخت که اعطای مرخصی در تامین سلامت روانی زندانیان چه تاثیری داشته و چالشهای پیش روی آن بالاخص حق دانستن یا امتیاز دانستن آن چه تاثیری بر سلامت روان زندانیان دارد

Keywords:

مرخصی زندانیان , حق سلامت , سلامت روان , سلامت روان در زندان , آیین نامه ی اجرایی سازمان زندانها.