پیش بینی طلاق عاطفی زنان بر اساس راهبردهای طرح واره های ناسازگار اولیه و ویژگی های شخصیتی

هدف از انجام پژوهش حاضر پیش بینی طلاق عاطفی زنان بر اساس طرح واره های ناسازگار اولیه و ویژگی های شخصیتی بود. روش پژوهش از نوع مطالعات همبستگی بود. جامعه مورد مطالعه شامل کلیه زنان شهرستان دورود در سال تحصیلی ۹۶-۱۳۹۵ بود که از بین آنها ۱۰۰ نفر با استفاده از روش نمونه گیری غیر تصادفی در دسترس به عنوان گروه نمونه انتخاب شدند. برای گردآوری و اندازه گیری متغیرها از طلاق عاطفی (گاتمن، ۲۰۰۸)، طرحواره های ناسازارگار اولیه (یانگ و براون، ۱۹۸۸) و ویژگی های شخصیتی نئو (کاستا و مک کری، ۲۰۰۸) استفاده گردید. داده ها با استفاده از آزمون رگرسیون همزمان و همبستگی پیرسون تحلیل شدند. نتایج حاکی از آن است که افزایش طرحواره های ناسازگار اولیه (و مولفه های محرومیت هیجانی، رها شدگی، بی اعتمادی، نقص، شکست، وابستگی/بی کفایتی و استحقاق/بزرگ منشی) و روانرنجورخویی (از مولفه های ویژگی های شخصیتی) با افزایش طلاق عاطفی زوجین در ارتباط است. همچنین در صورتی که توافق پذیری و برونگرایی (ازمولفه های ویژگی های شخصیتی) افزایش یابند، طلاق عاطفی کاهش می یابد. بر اساس یافته های پژوهش، نتیجه گرفته می شود برخی از ویژگی های شخصیتی (روارنجورخویی) و طرحواره های ناسازگار اولیه (و مولفه های محرومیت هیجانی، رها شدگی، بی اعتمادی، نقص، شکست، وابستگی/بی کفایتی و استحقاق/بزرگ منشی)، نقش مهمی در طلاق عاطفی داشته باشند. همچنین مولفه برونگرایی از ویژگی های شخصیتی با کاهش طلاق عاطفی در ارتباط است.

Keywords:

روانرنجوری خویی , زوجین , طرح واره های ناسازگار اولیه , طلاق عاطفی , ویژگی های شخصیتی