بررسی رفتار اتصالات نیمه گیردار با نبشی نشیمن تقویت شده به روش اجزاء محدود

در سازه های متعارف فولادی، اتصالات تیر به ستون معمولا با فرض صلب یا مفصل ایده آل طراحی می شوند اما بیشتر اتصالات واقعی تیر به ستون، رفتاری مشابه اتصالات نیمه صلب دارند. مساله اتصالات نیمه صلب، همیشه مورد توجه محققین بوده است و تحقیقات فراوانی در این زمینه انجام گرفته و ادامه دارد. یکی از انواع اتصالات متداول در سازه های فولادی، اتصال با نبشی نشیمن و فوقانی می باشد که در صورت تقویت نبشی نشیمن با لچکی و تغییر در اندازه نبشی فوقانی اتصال از نوع ساده به سمت اتصال نیمه صلب سوق پیدا می کند.در این تحقیق یه منظور بررسی رفتار غیرخطی اتصال با نبشی نشیمن و فوقانی، 16 مدل مختلف از این اتصال در دو حالت نبشی نشیمن تقویت شده و تقویت نشده، به روش اجزا محدود و با استفاده از برنامه ANSYS آنالیز شده اند. از 16 مدل فوق 7 مدل اتصال با نبشی نشیمن انعطاف پذیر و 9 مدل اتصال با نبشی نشیمن تقویت شده می باشد. همچنین یک مدل اتصال با نبشی نشیمن ساده و بدون نبشی فوقانی نیز آنالیز شده است. منحنی های لنگر- دوران، منحنی های سختی دورانی اتصال، تغییر شکل اجزای اتصال و توزیع تنشها و همچنین تاثیر پارامترهایی همچون لچکی تحتانی، نبشی فوقانی و جوش گوشه نبشی فوقانی به تیر و ستون در درجه گیرداری اتصال مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج تحقیق برای اتصالات مدل شده نشان می دهد که ضخامت نبشی فوقانی بیشترین تاثیر و لچکی تحتانی تاثیر را در تغییر درجه گیرداری اتصال دارند.

Keywords:

سازه های فولادی , نبشی نشیمن , منحنی لنگر-دوران , اجزا محدود