سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران در عراق جدید (با تاکید بر قدرت نرم)

به دلیل ماهیت پیچیده ساخت قدرت در عراق و تحولات منطقه از یک سو و حضور قدرتهای خارجی در منطقه از سوی دیگر، موضوع تنظیم سیاست خارجی ایران در عراق جدید (پس از صدام) از زوایای گوناگون قابل بررسی است. هدف مقاله حاضر بررسی قدرت نرم جمهوری اسلامی ایران در عراق جدید با روش توصیفی-تحلیلی است. با این مقدمه، این سوال مطرح میگردد که متغیرها و مولفه های سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران در عراق پس از صدام چیست؟ فرضیه این است که مولفه های سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران در عراق در سه سطح قابل بررسی است: در سطح داخلی، ایران با استفاده از قدرت نرم خود در پی گسترش همکاری با گروه های سیاسی بر مبنای تقویت و تداوم ائتلاف شیعی در دولت عراق است؛ در سطح منطقهای، در پی ائتلافسازی به خصوص از جنبه نرم آن با یک کشور همسایه عربی به منظور شکستن نظم سنتی و شکلگیری نوع جدیدی از توازن قوا در خاورمیانه است؛ و در سطح فرامنطقه ای به دنبال تقویت روابط با عراق جدید جهت تاثیر بر سیاستهای منطقهای آمریکا به خصوص در حوزه »تغییر رژیم« و »آینده حکومت عراق« میباشد.

Keywords:

سیاست خارجی , قدرت نرم , جمهوری اسلامی ایران , عراق جدید , رقبای منطقه ای و فرامنطقه ای.