تحلیلی بر تاثیرات آینده جغرافیای رفتاری بر بیماری های واگیردار و کووید ۱۹ با رویکرد ساختاری

زمینه و هدف: گسترش موفقیت­آمیز یک بیماری عفونی که از فردی به فرد دیگر منتقل می­شود به عوامل زیادی وابسته است. درک رفتار بشر از دیرباز به عنوان یکی از کلیدهای درک شیوع بیماری­های واگیردار شناخته شده است. جغرافیای رفتاری یک رویکرد در جغرافیای انسانی است که از روش­ها و مفروضات رفتارگرایی برای تعیین فرایندهای شناختی درگیر در درک فرد یا واکنش به محیط خود استفاده می­کند. این علم به مطالعه فرایندهای شناختی با واکنش به محیط، از طریق رفتارگرایی می پردازد.روش بررسی: در این مطالعه ما برانیم با رویکرد آینده­پژوهی به شناسایی عوامل کلیدی جغرافیای رفتاری در وضعیت آینده­ی بیماری­های واگیردار در شهرهای ایران با مطالعه موردی شهر نورآباد بپردازیم.  پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی، از حیث روش­پیمایشی در سطح اکتشافی و مبتنی بر رویکرد آینده­پژوهی صورت گرفته­است. نیروهای پیشران با روش­دلفی مشخص، و سپس این عوامل با ستفاده از نرم­افزار (Mic Mac) براساس میزان اهمیت و عدم­قطعیت، اولویت­بندی­ و حیاتی­ترین عوامل مشخص شده است.  یافته ها و نتیجه گیری: یافته­های پژوهش حاکی از آن است از بین این متغیرها، رفتار کنشی، تورم و فرهنگ معاشرت تاثیرگذارترین عوامل کلیدی جغرافیای رفتاری ­ شهر نورآباد در مواجهه با بیماری­های واگیردار می­باشد همچنین فرصت­های محدود اشتغال، عدم رعایت اصول بهداشتی توسط رانندگان وسایل نقلیه عمومی، ضعف سرمایه اجتماعی، عادی­انگاری وضعیت موجود، در رتبه­های بعدی و  دارای بیشترین اثرگذاری مستقیم بوده­­اند.بنابراین با توجه به یافته­های پژوهش می­توان گفت؛ حساسیت جمعیت و رفتار و ارتباطاتی که در فضای جغرافیایی توسط شهروندان صورت می­پذیرد به طور موثری باعث انتقال عفونت و بیماری واگیردار می­شود.

Keywords:

جغرافیای رفتاری , جغرافیای بیماری‎های واگیردار , آینده پژوهی , فضای آگاهی