بررسی علل افزایش رویکرد مخاطبان تولیدات فرهنگی و هنری منتشر شده توسط پلتفرم های نمایش خانگی مطالعه موردی سرویس های پخش آنلاین تولیدات موسسات فیلم نت ، فیلیمو، نماوا

Publish Year: 1402
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 525

This Paper With 13 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

ESCSSCONG01_004

تاریخ نمایه سازی: 20 تیر 1402

Abstract:

درحال حاضر صنعت تولید و پخش فیلم های سینمایی تحت تاثیر شیوع ویروس کرونا و شرایط ناشی از آن، علاوه برپایین آمدن تعداد تماشاگران در سالن های سینما ، با چالش از دست ندادن مخاطبان ، با جایگزینی به نام شبکه نمایش خانگی روبرو شد. شیوع ویروس کرونا و قرنطینه های پس از آن و همچنین گذران اوقات در داخل منازل ، باعث شد که جمعیت کثیری از مردم به تماشای فیلم و سریال های شبکه نمایش خانگی روی آورده و مصرف کننده تولیدات شرکت های نمایش خانگی گردند. هرچند تا پیش از آن هم با اوج گیری تولیدات ناهمگون ( در ژانر های متفاوت و بیشتر سرگرم کننده ) در قبل از سال ۱۳۹۸ در این شبکه، بحث هایی درباره ضرورت نظارت برتولیدات آنها شکل گرفته بود اما شیوع ویروس کرونا روند ارزشیابی و نظارت بر تولیدات شبکه نمایش خانگی و مشخصا وی اودی « VOD» را تسریع کرد. این مدیوم توانست ، به دلیل ویژگی های منحصر به فرد خود ، در بهبود فرآیند آموزش ، انتقال مفاهیم ، سرگرمی و تامین بهینه اوقات فراغت نقش مهمی ایفا نماید. تاثیر پیام این رسانه تصویری قدرتمند بر افکار عمومی و بازتاب و عملکرد آن را به ویژه از نظر تربیتی ، فرهنگی و جامعه پذیری نباید از منظر توجه دور داشت. رسانه های صوتی و تصویری به دلیل ماهیت درونی جهت دسترسی به تعداد زیادی از مخاطبان و همچنین داشتن ویژگی سرعت در فراگیری و انتقال مفاهیم ابزار توانمندی برای ارسال پیام به مخاطبان، شکل دهی به افکار عمومی و آمادگی آن برای عبور از بحران های ملی می باشند و این مهم ، بخشی از مسئولیت اجتماعی ذاتی آنها به شمار می رود. این تحقیق درصدد است ضمن بررسی علل افزایش رویکرد مخاطبان به استفاده از تولیدات پلتفرم های آنلاین نمایش خانگی ، با مطالعه موردی بر روی موسسات فیلم نت ، فیلیمو و نماوا ، تاثیرات اجتماعی و فرهنگی فعالیت آنها را مورد بررسی و تحلیل قرار دهد.

Authors

نوید دهقانی

کارشناس ارشد مدیریت رسانه ، دانشگاه پیام نور ، واحد تهران غرب ، ایران.