بررسی چند مفهوم دستوری بر پایه رده شناسی زبان فارسی : ناگذر و گذرا، نهاد، ماده فعلی

رده شناسی زبان یکی از شاخه های مهم در علم زبانشناسی است و دو هدف اصلی دارد: دسته بندی زبانهای جهان و یافتن روابط موجود میان زبانها به لحاظ ساختارهای د ستوری آنها. بر ا ساس رده شنا سی ، زبان فار سی در دوره با ستان جزو زبانهای ترکیبی بودهاست ؛ اما از دوره میانه به بعد جزو زبانهای تحلیلی دسته بندی می شود. هدف از نگارش این مقاله توصیفی -کیفی ، نقد دو مقایسه نحوی در زبان فارسی با زبان عربی است که بر اساس ردهشناسی جهانی یک زبان تصریفی محسوب می شود. این پژوهش نشان داد که ویژگی ناگذر و گذرای فعل در فارسی با دو مفهوم لازم و متعدی همپوشانی کامل ندارد زیرا فعل متعدی، فقط گذرای به مفعول است . همچنین ، واژه »فاعل « از دستور سنتی ، نمی تواند جایگزین لفظ »نهاد« شود زیرا در فارسی ، هر نهادی انجامدهنده کار نیست . در پایان، تاکید شد با توجه به حذف »ریشه « که در زبانهای ایرانی باستان برای صرف اسم و فعل کاربرد داشته و جانشین شدن آن با ماده ماضی و مضارع در دوره میانه و نو؛ کاربرد واژه بن «» به جای ماده فعلی (ستاک)، لفظ دقیقی نیست .

Keywords:

رده شناسی زبان , گذرا , متعدی , نهاد و فاعل , ماده فعلی