بهینه سازی محیط کشت استوکی جلبک سبز کلرلا (.Chlorella sp) با آنتی بیوتیک (تتراسایکلین) بمنظور کاهش تراکم باکتریایی آن

Publish Year: 1402
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 160

This Paper With 7 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

NSCONF05_206

تاریخ نمایه سازی: 20 تیر 1402

Abstract:

رشد باکتری در محیط کشت جلبک نه تنها می تواند سبب تغییر رنگ محیط کشت شود بلکه سبب مصرف شدن مواد مغذیمحیط کشت، تغییر اسیدیته آن و حتی با تولید برخی متابولیت ها می تواند بر رشد جلبک اثر سوء بگذار و سبب کاهش ماندگاری کشتجلبک شود. کلا وجود باکتری بیش از حد در محیط کشت جلبکی مخصوصا کشت استوک نامطلوب است و حتی باعث افزایش باکتریهادر محیط آبزیان پرورشی می شود. از سوی دیگر همواره در آبزی پروری نیاز به استفاده و بکار گیری جلبکهای تک سولی از جمله کلرلا(Chlorella spp) که معمولا در محیط WC-Medium کشت می شود. وظیفه آزمایشگاه فایکولاب، تولید و نگهداری کشت استوکجلبک ها، حفظ کیفیت و توان باز تکثیر آنها برای زمان استفاده مثل زمان تغذیه لاروها آبزیان است. چون کشت جلبک همواره هوادهیمی شود لذا هر آن در معرض آلودگی است. بنابراین در این تحقیق با روشی ابداعی و بکمک افزودن آنتی بیوتیک سعی شد که رشدباکتریهای ناخواسته در کشت استوک جلبک کلرلا کنترل شود. در این تحقیق، پس از استریل شدن محیط کشت جلبکی به آن مقدارمتفاوت از آنتی بیوتیک تتراسایکلین شامل ۰، ۱۰ و ۵۰ میلی گرم در لیتر آنتی بیوتیک تتراسایکلین افزوده شد. این مقدار آنتیبیوتیک سبب شد تا رشد باکتریها در تیمار های آزمون مخصوصا در غلظت mg/L ۵۰ کاهش یابد و در مقایسه با تیمار فاقد آنتیبیوتیک (شاهد) بطور معنی داری (p<۰۰۰۵) مهار شود و در پایان دوره آزمون تعداد کل باکتریها دو لوگ کمتر از شاهد بود. تعداد کلباکتریها در محیط کشت فاقد آنتی بیوتیک ۸۷۰۰۰ کلنی در میلی لیتر بود در حالی که تعداد کل باکتریها در تیمار آزمون (۵۰ میلیگرم بر لیتر) ۹۰ کلنی در میلی لیتر بود. با استفاده از آزمون آماری مشخص شد که آنتی بیوتیک سبب کاهش تعداد با کتریها در محیطکشت (p<۰.۰۵) شده است اما بررسی تراکم جلبک مشخص نمود این آنتی بیوتیک (p<۰.۰۵) تاثیر سوء بر رشد و تراکم جلبکی نداشتهاست. محیط کشت طراحی شده مذکور (محیط ساتو + ت) نامگذاری شد.

Authors

محمدسعید گنجور

مرکز تحقیقات ژنتیک و اصلاح نژاد ماهیان سردآبی شهید مطهری، موسسه تحقیقات علوم شیلاتی کشور، سازمان تحقیقات آموزش و ترویج کشاورزی (تات)، یاسوج، ایران

ابوالفضل سپهداری

موسسه تحقیقات علوم شیلاتی کشور، سازمان تحقیقات آموزش و ترویج کشاورزی (تات)، تهران، ایران

سیدعبدالحمید حسینی

مرکز تحقیقات ژنتیک و اصلاح نژاد ماهیان سردآبی شهید مطهری، موسسه تحقیقات علوم شیلاتی کشور، سازمان تحقیقات آموزش و ترویج کشاورزی (تات)، یاسوج، ایران

هادی میرانزاده

مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان اصفهان، سازمان تحقیقات آموزش و ترویج کشاورزی (تات)، اصفهان، ایران

سیدحسین مرادیان

مرکز تحقیقات ژنتیک و اصلاح نژاد ماهیان سردآبی شهید مطهری، موسسه تحقیقات علوم شیلاتی کشور، سازمان تحقیقات آموزش و ترویج کشاورزی (تات)، یاسوج، ایران

محسن محمدپور

مرکز تحقیقات ژنتیک و اصلاح نژاد ماهیان سردآبی شهید مطهری، موسسه تحقیقات علوم شیلاتی کشور، سازمان تحقیقات آموزش و ترویج کشاورزی (تات)، یاسوج، ایران