بررسی تغییرات سلولی رسوب با استفاده از شاخص اتصال ساختاری حوضه (مطالعه موردی: حوزه آبخیز ابوالعباس خوزستان)

به طور کلی مدیریت جامع حوزه های آبخیز در گرو دستیای به تعادل اکوهیدرولیکی آبخیزها و ارتقاء معیشت ذینفعان است. یکی از ارکان اصلی اقدامات آبخیزداری، مدیریت رسوب از طریق عملیات های حفاظت خاک با بهره گیری از تکنیک های نوین نظیر اتصال رسوب است. اتصاال رسوب اصطلاحی نوظهور در حوزه های آبخیز به شمار می رود که اغلب برای توصیف ارتباطات درونی بین رواناب و منابع رسوب در بخش های بالایی و خروجی آبخیر مربوطه استفاده می شود. هدف از این پژوهش پایش قیق تغییرات مکانی رسوب، با استفاده از شاخص اتصال ساختاری و تحلیل جریان رسوب از بالادست تا خروجی در حوضه ها که در حوزه آبخیز بوالعباس خوزستان در دوره زمانی، ۱۳۹۹-۱۴۰۰ انجام گرفت. تحقیق حاضر بر پایه استفاده از رویکرد پیشنهادی بورسلی و نیز استفاده از لایه وزنی عامل پوشش گیاهی استوار است. نتایج نشان داد شاخص بی بعد اتصال رسوب با دقت مکانی ۳۰ متر، محدوده ۷/۹- تا ۳/۴ برآورد و با میانگین ۵/۵۰- به دست آمد. دقت شاخص اتصال رسوب با ضریب تبیین ۰/۵۶ (R۲=۰/۵۶) دقت خوبی در پایش حمل رسوب از بالادست تا خروجی حوضه دارد. با این وجود نتایج تحقیق نشان داد که روش نوین شاخص اتصال رسوب در مدل سازی جریان رسوب می تواند به صورت پیکسلی (سلولی) ابزار مناسبی برای تشخیص مناطق همگن از نظر توزیع اتصال رسوب و نیز اتخاذ تصمیمات و برنامه های مدیریت فراهم آورد.

Keywords:

شاخص اتصال رسوب , شاخص اتصال رسوب میدانی , ابوالعباس , شاخص پوشش گیاهی