بررسی بندآورنده های خونی در مواقع اورژانس

زمینه و هدف: در دنیای مدرن امروز، با وجود پیشرفت های متعدد در زمینه پزشکی، شوک خونریزی دهنده هنوز علت اصلی مرگ و میر در میدان جنگ و دومین علت شایع مرگ و میر در ترومای غیرنظامی است. عوامل خونریزی دهنده می توانند نقشی اساسی در ایجاد خونریزی در شرایط پیش بیمارستانی و جلوگیری از مرگ ناشی از خونریزی داشته باشند. از این لحاظ، هدف این مقاله بررسی جنبه های مختلف عوامل شناخته شده خونریزی است. روش ها: جستجوی جامع پایگاه های علمی دانشگاهی برای کلمات کلیدی مرتبط انجام شد. مقالات مرتبط تدوین و ارزیابی شدند. یافته ها: عوامل بندآورنده می توانند با استفاده از مکانیزم های مختلف، از جمله متمرکز کردن فاکتورهای انعقادی، چسبندگی به بافت هایی که در آن خونریزی ضربه ای ایجاد شده است و انتقال فاکتورهای پیش انعقادی به محل خونریزی، هموستاز را ایجاد کنند. در حال حاضر، این خونریزی ها با توجه به اثربخشی بندآورنده ها و عواقب مطلوب ناشی از استفاده از آنها، به طور قابل توجهی بهبود یافته اند. چندین پانسمان هموستاتیک تا حدی تولید شده اند که تاییدیه FDA را دریافت کرده اند و عملا در جبهه های جنگ مورد استفاده قرار می گیرند. علاوه بر این، در حال حاضر چندین گزارش در مورد استفاده از چنین بندآورنده هایی در محیط بیمارستان وجود دارد، در شرایطی که رویکردهای معمول شناخته شده نتوانند خونریزی تهدید کننده زندگی را متوقف کنند. نتیجه گیری: استفاده از پانسمان ها و عوامل هموستاتیک یکی از پیشرفت های اصلی در دهه های اخیر است. با این حال، می توان ادعا کرد که هموستاتیک ایده آل هنوز شناخته نشده است. بنابراین، این موضوع باید مورد توجه قرار گیرد و بیشتر به آن پرداخته شود.

Keywords:

اورژانس , خونریزی , هموستاز , زخم , آسیب