اثربخشی شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بر تاب آوری وانعطاف پذیری شناختی زندانیان

زندانیان با چالش ها و تنش های متعددی در محیط زندان مانند دوری از خانواده، محدود شدن تعاملات مواجه هستندکه می تواند سلامت روانی را تحت تاثیر قرار دهد. این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی شناخت درمانی مبتنی برذهن آگاهی بر تاب آوری و انعطاف پذیری شناختی زندانیان انجام شد. روش پژوهش حاضراز نوع نیمه آزمایشی باطرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری کلیه زندانیان شهرستان قوچان بوده که بر اساس روش نمونه گیری داوطلبانه ۳۰ نفر به عنوان نمونه به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. روششناخت درمانی مبتنی برذهن آگاهی در ۸ جلسه به صورت هفتگی در گروه آزمایش اجرا شد. به منظور جمع آوریداده ها پرسشنامه های تاب آوری کانر و دیویدسون و انعطافپذیری شناختی دنیس و وندروالمورد استفاده قرارگرفت. برای تجزیه و تحلیل داده هاتحلیل کوواریانس استفاده شد. نتایج نشان داد که شناخت درمانی مبتنی بر ذهنآگاهی بر تاب آوری و انعطاف پذیری شناختی زندانیان موثر و ۶۱ درصد از تغییر متغیرهای وابسته ناشی از تاثیر گروهمی باشد. با توجه به یافته های پژوهش پیشنهاد می شود شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی جهت افزایش تاب آوریو انعطاف پذیری شناختی زندانیان در مراکز مشاوره مرتبط با ندامتگاه ها در قالب دوره ها یا کارگاه های آموزشی مورداهتمام قرار گیرد.

Keywords:

شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی , تاب آوری , انعطاف پذیری شناختی