پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر
شفقت درمانی بر
شادی دانشجویان انجام شد. روش آن نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل دانشجویان رشته روانشناسی موسسه آموزش عالی تاکستان در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۴۰۱ با تعداد ۱۵۰نفر که از بین آنها تعداد ۳۰نفر بر حسب شرایط ورود به پژوهش به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش(۱۵نفر) و گروه کنترل ۱۵)نفر) جایگزین شدند. پس از انجام پیشآزمون به کمک پرسشنامه شادکامی آکسفورد((۲۰۰۱ گروه آزمایش هشتجلسه ۹۰دقیقه ای برنامه
شفقت درمانی گیلبرت((۲۰۰۵ را دریافت کرد. درحالی که گروه کنترل هیچ برنامه مداخله ای دریافت نکرد. پس از پایان دوره آموزشی از هر دو گروه پسآزمون بهعمل آمد و داده های به دست آمده با استفاده از روشهای آمارتوصیفی (میانگین، انحراف استاندارد) و آمار استنباطی (تحلیل کواریانس چندمتغیری) با کمک نرم افزار spssویراست ۲۶ تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد که شفقتدرمانی بر
شادی دانشجویان تاثیر مثبت و معناداری داشته است(.(p<۰/۰۵ میتوان دلایل این اثربخشی را به تاکید این درمان بر مولفه های شفقت و مهربانی و نیز به مولفه های خاص درمان مبتنی بر شفقت نسبت داد.